چکیده:
بر اساس پژوهش های متخصصان علم اقتصاد و مالی، عوارض نوسازی(مالیات بر دارایی های غیر منقول)، عادلانه ترین، ثابت ترین و در عین حال پردرآمدترین منبع مالیاتی برای شهرداری ها تشخیص داده شده است. عوارض در هرسال می تواند منبع درآمدی مناسبی برای شهرداری ها ایجاد نماید و از یک تداوم قابل قبول برخوردار بوده و دریافت آن نه تنها سلامت محیط زیست شهری را دچار مخاطره نمی نماید، بلکه پتانسیل درآمدی شهرداری ها را به صورت مستمر جهت افزایش توان تولیدی و ارائه کالاها و خدمات عمومی افزایش می دهد. از معایب عوارض نوسازی این است که در شرایط فعلی مبنای تعیین عوارض نوسازی قیمت های منطقه ای است که با قیمت های واقعی زمین و املاک تفاوت زیادی دارد. لذا نگرش برنامه ریزان و تصمیم گیران امور شهری در جهت وضع نرخ عوارض نوسازی باید از قیمت های منطقه ای به قیمت های روز املاک و مستغلات تغییر یابد.
According to research by economics and finance experts, the toll of modernization (real estate tax) has been identified as the fairest, most stable and yet the highest source of taxation for municipalities. Tolls each year can provide a good source of revenue for municipalities and have an acceptable continuum and not only endanger the health of the urban environment, but also continuously increase the potential of municipalities to increase productivity and productivity. Increasing the supply of public goods and services. One of the disadvantages of modernization is that under current conditions it is the basis for determining the modernization of regional prices that are very different from real estate and land prices. Therefore, the attitude of urban planners and decision makers towards setting the rate of renovation duties should change from regional prices to real estate prices.
خلاصه ماشینی:
عوارض نوسازی که در کشورهای جهان، تحت عنوان مالیات بر دارایی های غیرمنقول از آن نام برده می شود از اقلامی است که در هرسال می تواند منبع درآمدی مناسبی برای شهرداری ها ایجاد نماید و از یک تداوم قابل قبول برخوردار بوده و دریافت آن نه تنها سلامت محیط زیست شهری را دچار مخاطره نمی نماید، بلکه پتانسیل درآمدی شهرداری ها را به صورت مستمر جهت افزایش توان تولیدی و ارائه کالاها و خدمات عمومی افزایش می دهد.
از سوی دیگر میزان عوارض تعیین شده تابعی از وضعیت اقتصادی شهروندان و در واقع توانایی پرداخت آن ها می باشد و درآمد شهرداری ها از محل چنین عوارضی درصد بالایی از هزینه های آن را پوشش می دهد؛ اما پای ثابت تمام این هزینه های اخذ شده مالیات یا عوارض بر دارائی ها و مستغلات است که ممکن است به صورت مستقیم یا غیرمستقیم از شهروندان اخذ گردد و تحت نظارت دولت و یا در اکثر کشورها تحت نظارت شورای شهر صرف هزینه های عمرانی، ارئه خدمات در سطوح مختلف و فراهم آوردن امکانات رفاهی برای شهرندان می گردد.