چکیده:
ایجاد بام سبز در فضاهای شهری ایدهای مناسب جهت بهکارگیری طبیعت در فضاهای شلوغ و پرتراکم شهری است. استفاده از بام به عنوان فضای سبز ایده جدیدی نیست اما استفاده صحیح و تکنیکی از آن بحث تازهای است و نیاز به توجه و بررسی دارد. بام سبز نهتنها در مقیاس بزرگ برای شهرها سودبخش است، بلکه در مقیاس کوچک برای یک بنا، که روی بام آن نصب شده نیز دارای مزایایی میباشد که از مهمترین آنها کنترل تابش مستقیم آفتاب به سطح بام و جلوگیری از گرم شدن بیش از حد درون ساختمان و نیز کاهش مصرف انرژی برای خنکسازی را میتوان نام برد. در نوشته حاضر منفعتهای استفاده از فضاهای سبز در محیطهای شهری مورد بررسی قرار گرفته و بام سبز به عنوان یکی از روشهای قابل استفاده برای این هدف معرفی و تحلیل شدهاست. در ادامه علل عدم رونق استفاده از این بام در کشور ایران ارزیابی شدهاست. تلاش میشود با افزایش آگاهی عمومی در مورد منفعتهای این نوع بام و نیز حمایتهای دولت بتوان سرمایهگذاران در بخش ساختمانی را ترغیب کرد تا از تکنیکهای بام سبز در ساختمان بهره برده و از این طریق بتوان قسمتی از مشکلات محیط زیستی در شهرها را کاهش داد
خلاصه ماشینی:
واژگـان کلـیدی : طراحی، توسعه پایدار، توسعه شهری، برنامهریزی شهری 1- مقدمه طراحی شهری فرایند شکلدهی ساختار فیزیکی برای زندگی برای پرداختن به فضای سهبعدی در شهرهای بزرگ و کوچک و روستاها است، و هدف آن بر دیدی از آینده متکی است که آنها نمایندگی میکنند.
این پژوهش راههایی را بررسی میکند که از طریق آنها روش طراحی و برنامهریزی را میتوان برای دستیابی به سنجش و ارزیابی پروژههای شهری بزرگ مقیاس، بر حسب نقشآفرینیشان برای توسعه پایدار مورد استفاده قرار داد.
نهایتا ما توجه میشویم که طراحی و برنامهریزی شهری برای توسعه پایدار فرایند شکلدهی ساختار فیزیکی برای زندگی برای پرداختن به فضاهای سهبعدی در شهرهای بزرگ، کوچک و روستاها است که به فاکتورهای محیطی، اجتماعی و اقتصادی توجه دارد.
در واقع، توسعه پایدار شهری، یک فرایند پویا و بیوقفهای، در پاسخ به تغییر فشارهای اقتصادی، زیستمحیطی و اجتماعی است(Graham and Colin,2005) به عبارت دیگر، مفهوم توسعه پایدار شهری چند بعدی و دارای ابعاد مختلف اقتصادی، اجتماعی و زیستمحیطی است(Boggi and Cortina, 2010) توسعه شهری پایدار عبارت است از ارتقای کیفیت زیست شهری از جمله بخشهای اکولوژیک، فرهنگی، سیاسی، تأسیساتی، اجتماعی و اقتصادی بدون اعمال هرگونه فشاری بر نسلهای آینده با فشاری که در نتیجه کاهش سرمایههای طبیعی و انحصارات محلی اعمال میشود.
طراحی و برنامهریزی شهری برای هدف اساسی توسعه پایدار پرداختن به نیازها برای شرایط حاضر و همچنین ایجاد تغییرات و نیازهای آتی است.