خلاصه ماشینی:
"هنرهای سنتی ایران که مجموعهای از آن مشتمل بر دویست اثر هنری از تاریخ 21 شهریور تا 21 مهر ماه سال 1370 در شهر دوسلدرف آلمان به نمایش درآمد،در چشمانداز هنری،میتواند دارای نتیجهای دوگانه باشد: اول،در معرض دید و قضاوت قرار دادن و شناساندن هنرهای سنتی،به عنوان بازتابی از احساسات و عواطف و تجلیات ذوق و اندیشهء هنرمند ایرانی،و به تبع آن ارزیابی نقطه نظرها و دیدگاههای دیگران،با فرهنگهایی متفاوت،در مواجهه با هنرهای سنتی ایران؛دوم، آشنایی هنرمندان ایرانی با چند و چون هنرهای مغرب زمین و ایجاد ارتباطات هنری با جوامع گوناگون که چنین امری خود میتواند باعث وسعت نظر هنرمندان شود.
(به تصویر صفحه مراجعه شود) سیری در آثار ارائه شده در فستیوال هنر ایران در دوسلدرف مورخان هنر، کنار پنجرهء تاریخ از مجموعهء هنرهای سنتی ایران در لندزمیوزیوم، میبایست از قالیبافی،کاشیکاری،زریبافی،قلمزنی، مینیاتور،سرامیک،نقاشی قهوهخانهای،معرق بر روی چوب،نازک کاری چوب و خط-نقاشی نام برد.
قالیهای ایرانی،که خود به تنهایی نمایشگاهی از نقوش تذهیب و اسلیمی و ختایی است،با صنعت و تکنیک بافت درهم میآمیزد تا به عنوان هنری در بر گیرندهء تمام هنرهای دیگر تجلی یابد و گاه این هنر پا فراتر از نقشهای سنتی میگذارد و ارزشهای دیگری همچون مینیاتور را در بر میگیرد.
از سوی دیگر،گرافیکهای قان بیگی (به تصویر صفحه مراجعه شود) عباس بلوکیفر-جوانمرد قصاب-رنگ و روغن روی بوم بی حضور سرامیک و سفال میتواند به عنوان اثری قائم به خود ارائه شود و اتکای طرحهای او بر تن سرامیک و سفال بیهوده است و جایگاه چندانی هم در نمایشگاهی سنتی ندارد."