چکیده:
هدف این پژوهش عبارت است از مطالعهء ارتباط بین سرعت در لحظهء رسیدن به حد اکثر اکسیژن مصرفی ( vVO2max )و سرعت در نقطهء چرخش لاکتات( vLTP )در دوندگان استقامتی و نیمه استقامتی.بدین منظور 11 دوندهء زبدهء استقامت(9 مرد و 2 زن)عضو تیم ملی دو و میدانی در رشتههای استقامت و نیمه استقامت با میانگین سن،قد،و وزن به ترتیب 1/1+36/24 سال،1/2+36/173 سانتیمتر،21+25/36 کیلوگرم به عنوان آزمودنی انتخابت شدند.در آزمون اول VO2max و vVO2max آزمودنیها با استفاده از دستگاه تجزیه و تحلیل گازهای تنفسی سنجیده شد(شروع آزمون با سرعت 10 کیلومتر در ساعت و افزایش سرعت هر 1 دقیقه،1 کیلومتر در ساعت بود تا ورزشکاران به درماندگی میرسیدند).در آزمون دوم vLTP آزمودنی سنجیده شد. شروع آزمون با سرعت 10 کیلومتر در ساعت بود که پس از 4 دقیقه،1 کیلومتر در ساعت بر سرعت نوارگردان افزوده میشد تا غلظت لاکتات آزمودنی به فراتر از 5 میلیمول برسد.میانگین VO2max ، vVO2max آزمودنیها به ترتیب 8/2+54/58 میلیلیتر به ازای هر کیلوگرم در دقیقه 29/0-+19 کیلومتر در ساعت بود.برای تجزیه تحلیل اطلاعات از نرم افزار spss مدل 12 و روش آماری ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. یافتههای پژوهش نشان داد بین vLTP و vVO2max ارتباط مثبت معناداری وجود دارد(63/0- r ،037/0- p ). این موضوع تأیید میکند هر قدر فرد توانایی به تأخیر انداختن انباشت لاکتات را داشته باشد و در سرعت بالاتری انباشت لاکتات در وی آغاز شود،از vVO2max بالاتری برخوردار است.از طرفی مربیان با تکیه بر برنامههای تمرین با سرعت vVO2max میتوانند vLRP آنها را به تأخیر اندازند.
خلاصه ماشینی:
"ارتباط بین سرعت در نقطهء چرخش لاکتات ( vLTP )و سرعت در لحظه رسیدن به VO2max هنگام دوی فزاینده تا درماندگی در دوندگان استقامتی *ندا خالدی؛دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزش دانشگاه تهران* **دکتر عباسعلی گائینی؛دانشیار دانشگاه تهران ***دکتر محمد رضا کردی؛استادیار دانشگاه تهرانچکیده: هدف این پژوهش عبارت است از مطالعهء ارتباط بین سرعت در لحظهء رسیدن به حد اکثر اکسیژن مصرفی ( vVO2max )و سرعت در نقطهء چرخش لاکتات( vLTP )در دوندگان استقامتی و نیمه استقامتی.
میگلی و همکارانش(2006)با اجرای یک دوی فزاینده که در آن هر 4 دقیقه 1 کیلومتر در ساعت بر سرعت افزوده میشد،7 دوندهء استقامتی(5 مرد و 2 زن)را مطالعه کردند و نتیجه گرفتند vLTP که درصدی از vVO2max است نشانهء خوبی برای برآورد زمان رسیدن به درمانگی است24.
در تحقیق دیگری،بیلات و همکارانش(2003)، پس از 4 تا هفته تمرین تناوبی استقامتی بر روی 6 دوندهء زبدهء استقامتی،نشان دادند هرگونه افزایش در سرعت آستانهء لاکتات( vLTP )2زمان رسیدن به درماندگی را کاهش میدهد15.
با توجه به دامنهء وسیع متغیرها در برنامهریزی تمرین و نقش و دو متغییر vVO2max و vLTP که به ترتیب بیانگر حد اکثر سرعت هوازی و بیهوازی فرد هنگام فعالیت استقامتیاند،در این پژوهش کوشش شده است ارتباط بین این دو شاخص با پیشفرض آنکه vLTP افراد ممکن است vVO2max آنها را تحت تأثیر قرار دهد سنجیده میشود.
علت این موضوع را شاید بتوان چنین توجیه کرد که با توجه به تأخیر در زمان شروع افزایش ناگهانی و سریع لاکتات خون و در نتیجه افزایش vLTP ، انباشت کند لاکتات باعث میشود ورزشکار با سرعت بالاتری که به vVO2max وی نزدیک است به دویدن خود ادامه دهد."