چکیده:
یکی از ارکان توسعه، جامع و یکپارچه بودن آن در رفع عدم تعادلهای اقتصادی و اجتماعی مناطق است. وجود نابرابری و ابعاد مختلف آن از نشانههای مهم توسعه نیافتگی است که رفع چنین کمبودهایی مستلزم نگرش و توجه جدی به نحوه پراکندگی شاخصهای توسعه در سطوح مختلف است. بهمنظور حل مسائل ناشی از عدم تعادلهای منطقهای، گام نخست، شناخت و سطحبندی مناطق ازنظر برخورداری در زمینههای مختلف است. هدف این پژوهش، سنجش میزان برخورداری شهرستانهای استان کهگیلویه و بویراحمد از شاخصهای توسعه است. بر این اساس؛ در این پژوهش سعی شده است تا 8 شهرستان این استان را بر اساس 8 شاخص: آموزشی، فرهنگی- ورزشی، مذهبی، سیاسی- اداری، زیربنایی، بهداشتی- درمانی، بازرگانی- خدمات و حملونقل- ارتباطات، بر پایه سرشماری آماری نفوس و مسکن سال 1390 و سالنامه آماری سال 1392، با استفاده از مدلهای تاکسونومی عددی و تاپسیس، سطحبندی و میزان درجه توسعهیافتگی شهرستانها تعیین گردد. نوع پژوهش کاربردی- توسعهای است روش گردآوری اطلاعات از نوع کتابخانهای و برای تحلیل دادهها و ترسیم نقشه از نرمافزارهای Excel و Arc GIS استفادهشده است. نتایج این پژوهش نشان میدهد که؛ میزان توسعه در شهرستانهای استان متعادل نیست و اختلاف قابلملاحظهای میان سطوح توسعهیافتگی شهرستانهای استان وجود دارد؛ بهطوریکه از مجموع 8 شهرستان این استان، 2 شهرستان برخوردار، 3 شهرستان نیمه برخوردار و 3 شهرستان نیز در رده شهرستانهای محروم قرارگرفتهاند. بویراحمد بهعنوان توسعه یافتهترین و لنده بهعنوان محرومترین شهرستانهای استان کهگیلویه و بویراحمد محسوب گردیدهاند. این نابرابری فضایی توسعه در شهرستانهای استان به خاطر توزیع ناعادلانه شاخصهای مختلف فرهنگی، زیربنایی، اقتصادی و... بوده است؛ که بهبود آن در شهرستانهای محروم ضروری میباشد.
One of the pillars of development, its comprehensive and integrated to meet the social and economic imbalances areas. There are different dimensions of inequality and underdevelopment are the most important characteristics that are required to resolve such deficiencies attitude and attention to the distribution of development indicators at different levels. In order to solve the problems of regional imbalance, first, to recognize and categorize different regions based on. The purpose of this study was to evaluate the development of the Kohgiluyeh and Boyer Ahmad province is the city. Accordingly, in this study, 8 city province on the basis of 8 indicators, education, culture-sports, religious, political-administrative, infrastructure, health, business-services and transport-communication, Based on statistical census of population and housing and Statistical Yearbook and using numerical taxonomy and topsis models, classification and to determine the degree of development of the city. Is applied research, Data of the library and survey data analysis and mapping software for Excel and Arc GIS is used? The results show that, the development in the city is not balanced and there significant difference between the levels of development of the city. So that, from a total of 8 city of the province: 2 city developed. 3 city semi-developed city and 3 city also ranks have been deprived city. Boyer Ahmad as the most developed and Landhi as the poorest city in Kohgiluyeh and Boyer-Ahmad is been sent. This spatial inequality in the city's development due to unequal distribution of cultural indicators, infrastructure, economic, etc. that are necessary to improve the city's disadvantaged.
خلاصه ماشینی:
سنجش ميزان برخورداري شهرستانهاي استان کهگيلويه و بويراحمد از شاخصهاي توسعه سعيد ملکي1*، زهرا سلطاني2، نعيم اکرامي3، احمد راشدي4 1استاد جغرافيا و برنامهريزي شهري دانشگاه شهيد چمران اهواز 2استاديار جغرافيا و برنامهريزي روستايي دانشگاه شهيد چمران اهواز 3کارشناسارشد جغرافيا و برنامهريزي شهري دانشگاه شهيد چمران اهواز 4کارشناسارشد جغرافيا و برنامهريزي شهري دانشگاه شهيد چمران اهواز تاريخ دريافت: 22/5/94 ؛ تاريخ پذيرش: 1/6/95 چکيده يکي از ارکان توسعه، جامع و يکپارچه بودن آن در رفع عدم تعادلهاي اقتصادي و اجتماعي مناطق است.
بر اين اساس؛ در اين پژوهش سعي شده است تا 8 شهرستان اين استان را بر اساس 8 شاخص: آموزشي، فرهنگي- ورزشي، مذهبي، سياسي- اداري، زيربنايي، بهداشتي- درماني، بازرگاني- خدمات و حملونقل- ارتباطات، بر پايه سرشماري آماري نفوس و مسکن سال 1390 و سالنامه آماري سال 1392، با استفاده از مدلهاي تاکسونومي عددي و تاپسيس، سطحبندي و ميزان درجه توسعهيافتگي شهرستانها تعيين گردد.
هدفگذاري تحقيق: هدف از انجام اين پژوهش آن است که با توجه به توزيع ناهمگوني که ازلحاظ امکانات مختلف آموزشي، فرهنگي، مذهبي، سياسي- اداري، بهداشت- درمان، زيربنايي (آب، برق، گاز)، ارتباطي و بازرگاني- خدمات، در بين شهرستانهاي استان کهگيلويه و بويراحمد وجود دارد، در قالب برنامهريزي توسعه و با استفاده از تکنيکهاي تاکسونومي عددي و تاپسيس به تعيين درجه توسعهيافتگي شهرستانهاي استان، پرداخته شود و از اين طريق تصوير شفافي از امکانات موجود در شهرستانهاي مختلف استان ارائه گردد تا بهاينترتيب گامي در جهت بهبود و ارتقاء امکانات در شهرستانهاي استان برداشته شود.