چکیده:
از دیدگاه پیروان ادیان ابراهیمی طبق اخباری که در عهدین و قرآن آمدهاند، یکی از عوامل نزول بلایای طبیعی گناه است. این درحالی است که فرضیه رقیب از سوی مادهگرایان حکایت از تأثیر عوامل مادی در حوادث طبیعی داشته و ادعای دینگرایان را رد میکند. در این مقاله ضمن بررسی این دو دیدگاه و تبیین عدم تعارض بین دو نظریه در چیستی علت نزدیک حوادث طبیعی، وجود رابطه معنادار بین گناه و بلایای طبیعی در ادایان ابراهیمی بررسی و سپس با استفاده از آیات قرآن، ابعاد مختلف این رابطه در اسلام تشریح شده است. در آخر ثابت شد که از منظر قرآن، گناه علت تامه غیرمنحصره برای نزول بلایای طبیعی است و گستره آن مقیّد به زمان و مکان خاصی نیست؛ هرچند، این رابطه مشمول تمامی گناهان نمیشود و در مورد گناهان اعتقادی بزرگ و گناهان غیراعتقادی که بهصورت دستهجمعی انجام شوند، ممکنالوقوع است. البته رابطه فوق، مانعبردار بوده و ممکن است این نوع عقوبتها به دلایلی چون توبه، استدراج و مشیت الهی، محو شده یا به تعویق بیفتند
From the viewpoints of the followers of the Abrahamic religions according to the Qur'an and Holy book, one of the causes of the fall of natural disasters is sin. This is while the controversial hypothesis from the materialists indicates the impact of material factors on natural events and rejects the claims of the religiousists. In this paper, while reviewing these two views and explaining the non-conflict between the two theories about the cause of natural disasters, the existence of a meaningful relationship between sin and natural disasters in the Abrahamic processions was investigated and then, using quranic verses, different dimensions of this relationship were described in Islam. Is. Finally, from the point of view of Qur'an, it was proved that sin is a major non-monotheistic cause for the remediation of natural disasters and its scope is not tied to a specific time and place; however, this relationship is not subject to all sins, and in the case of the great sins of slander and unreliable sins committed to The face-off is possible. Of course, the above relation is a hindrance, and these types of punishments may be faded or postponed for reasons such as repentance, exile, and divine providence.
خلاصه ماشینی:
در این مقاله ضمن بررسی این دو دیدگاه و تبیین عدم تعارض بین دو نظریه در چیستی علّت نزدیک حوادث طبیعی، وجود رابطه معنادار بین گناه و بلایای طبیعی در ادایان ابراهیمی بررسی و سپس با استفاده از آیات قرآن، ابعاد مختلف این رابطه در اسلام تشریح شده است.
در آخر ثابت شد که از منظر قرآن، گناه علّت تامّه غیرمنحصره برای نزول بلایای طبیعی است و گستره آن مقیّد به زمان و مکان خاصی نیست؛ هرچند، این رابطه مشمول تمامی گناهان نمیشود و در مورد گناهان اعتقادی بزرگ و گناهان غیراعتقادی که بهصورت دستهجمعی انجام شوند، ممکنالوقوع است.
حال سؤال اساسی این است که آیا واقعاً بین نزول بلایای طبیعی و گناه انسانها، رابطه معناداری وجود دارد؟ آیا این رابطه معنادار از نوع علّت تام است؟ دایره مکانی و زمانی این رابطه چگونه تبیین میشود؟ آیا این رابطه متوجه تمام گناهان است یا برخی از آنها؟ آیا این رابطه حتمی و بلافاصله است، یا مانعبردار و معلّق؟ و سؤالاتی مانند آن.
لذا در این تحقیق سعی بر آن است تا ضمن تبیین چیستی گناه در ادیان ابراهیمی، رابطه آن در ابعاد مختلف با نزول بلایای طبیعی بررسی شود؛ زیرا با توجه به آنچه از عهدین و قرآن گفتیم، ظاهراً بین گناه و بلایای طبیعی رابطه معناداری وجود دارد.
بنابراین باید گفت هرچند با توجه به اختلاف در برخی فرامین الهی در ادیان ابراهیمی، مصادیق برخی از گناهان نیز در آنها متفاوت است؛ لیکن ماهیت گناه در این ادیان، یکی بوده و آن عبارت است از سرپیچی از فرامین خدا.