نظریه پردازان ترجمه

"به باور او افزون بر تخصص مترجم در زبان مبدأ و مقصد و همسانی علمی او با صاحب متن در ترجمه متون دینی شرایط دیگری نیز وجود دارد: « مترجم ناگزیر از شناخت جایگاه اخبار نوع عام و خاص، حوزه شناسی اخبار، ارتباط و وابستگی اخبار به حوزه حدیث، قرآن و عقل و شناسایی اخبار مرتبط با عادت و عارض بر عام است افزون بر این مترجم باید صدف اخبار را بشناسد، نادرستی اخبار را دریابد، اخبار نه راست و دروغ را شناسایی کند، اخبار صحیح و محالات را بشناسد و از دیگر اقسام اخبار تمییز دهد، راستی یا ناراستی محالات را بداند و فاحش تر بودن کذب یا محال را بداند، بر شناخت بدیع ، اشاره ، کنایه توانا باشد، تفاوت میان ایجاز و اطناب را بداند ساختار متن را بشناسد و از عادات مردم و اسباب تفاهم میان ایشان آگاهی داشته باشد. » هر چند نظریه پرداز برجسته قرن سوم از ترجمه ناپذیری قرآن سخن می‌گوید اما مراد او ترجمه معنای بلاغی قرآن است نه معنای اصلی آیات، چه اینکه نمی‌توان از اشارات، مجازات، امثال، مراد خداوند و معانی نهفته آیات برگردانی عرضه داشت: « فأما عن الوجه الأول فهو ممکن ، و من جهة صح تفسیر القرآن و بان معناه للعامة ، و من لیس له فهم یقوی علی تحصیل معانیه و کان ذلک جایزا باتفاق اهل الاسلام ، فصار هذا الاتفاق حجة علی صحة الترجمة بالمعنی الاصلی»18 اما برگردان معنای اصلی به باور ابن قتیبه امکان پذیر است، زیرا این معانی با نگاه اولیه به آیات فهمیده می‌شود و می‌توان آنها را به دیگر زبان‌ها برگرداند."