سوررالیسم، پس از جنگ جهانی دوم

"گروه مکزیک به رهبری ولفگانگ پاآلن‌6-که در سال 1939 به مکزیک آمده بود-به مناسبت نمایشگاه‌ بین المللی سوررالیسم اعلام موجودیت کرد و موفق به‌ جذب پاره‌ای از هنرمندان همچون:آلیس پاآلن‌7،اوا سولتزر8و کارلوس مریدا9گردید. در سال 1942،از 9 اکتبر 7 نوامبر نمایشگاهی از هنرمندان سوررالیست با منتخبی از آثار دوشان در نیویورک برگزار شد و بیشترین حاصل این نمایشگاه،که‌ با توفیق چشمگیری همراه بود-تجدید توجه نقاشان و هنردوستان آمریکایی به سوررالیسم بود که در سالهای‌ اخیر،در تلاطم ظهور شیوه‌های گوناگون آبستره از (به تصویر صفحه مراجعه شود) (به تصویر صفحه مراجعه شود) شدت نفوذ آن کاسته شده بود. جوزف کرنل‌37(1904-نیویورک)از سال 1932 به شهرت رسید و در طول جنگ،با سوررالیست‌ها آشنا شد و از کلاژهای ماکس ارنست بهره گرفت و به نوبه‌ خود آثار سوررالیستی از تلفیق اشیایی چون:توپ، کارت پستال،بریده جراید،بطری،لیوان،عکس و قطعات نامشخص دیگر پدید آورد. برخی از هنرمندان (به تصویر صفحه مراجعه شود) همچون گورکی ساکن آمریکا بودند و ماکس ارنست با خانم تانینگ ازدواج کرد و برای سالها در آریزونا باقی‌ ماند. این نمایشگاه که با حضور اکثریت سوررالیست‌ها به‌ استثنای دالی،ماسون،ماگریت و پاآلن برگزار شده بود، اقدامی جهت جبران سالهای رکود سوررالیسم بود. بنیامین پره در سال 1950 بیانیه‌ای آتشین علیه‌ آبستره انتشار داد و سوررالیست‌ها را-که فاقد آن اتحاد و همبستگی پیشین بودند،به مبارزه علیه این موج تازه که‌ اعضای بیشماری را به خود متمایل کرده بود و هراز چندی عضوی از اعضای تازه نفس سوررالیسم را به‌ خود می‌خواند دعوت کرد."