خلاصه ماشینی:
"با آنکه دقیقا نمیتوان دریافت که نقاش در چه زمانی و با چهانگیزهای اقدام به سیر و سیاحت فرنگ و اقامت چندساله در ایتالیا کرده است،اما بنابر شواهدی از آن جمله تحول و تفاوت نقاشیهای او پس از بازگشت از فرنگ، میشود گفت که این سفر را نقاش،صرفا بدلیل کسب تجارب بیشتر از کار نقاشان کلاسیک و بویژه نقاشان قرن 17 و 18 به انجام رسانده،چه، او میان همهء کشورهای اروپایی،اقامت در ایتالیا را برمیگزیند؛همان کشوری که در زمان او (به تصویر صفحه مراجعه شود) سرمشق نقاشی برای میرزا ابو الحسن غفاری-اثر مهرعلی 1245.
اما از یاد نمیتوان برد که با تمامی این محدودیتها،نقش تا آنجا که توانسته است، مقابل از کف دادن هویت و اصالت کار هنری خود ایستادگی کرده است؛همان تلاشی که سبب شده است تا هر بینندهء چشم آشنایی به نقاشیهای این زمان،با دیدن این نقاشیها، حضور میرزا ابو الحسن غفاری را دریابد،بویژه در صف نمایندگان دول خارجه که نقاش به هزل و هجوی هرچند پنهان در آشکاری صورت و اندام آنان اقدام کرده است.
سرآخر،آنچه در مرور به بیش از پنجاه نقاشی بیادگار مانده از میرزا ابو الحسن غفاری صنیع الملک،چه آبرنگ و چه رنگ و روغن و سیاه قلم(سوای نقاشیهای پراکندهء او در روزنامهء دولت علیهء ایران)جلبنظر میکند،اصل ایرانی بودن و استقلال تفکر و اندیشهء این نقاش به فرنگ رفته و باصطلاح رایج،روشنفکر زمان (به تصویر صفحه مراجعه شود) نمایندگان دول خارجه-عمارت نظامیه-اثر میرزا ابو الحسن غفاری."