چکیده:
هدف از این پژوهش بررسی رابطه علّی ذهن آگاهی و انگیزش تحصیلی درونی و بیرونی با میانجی چشمانداز زمان در دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز بود. جامعه آماری تمامی دانشجویان کارشناسی دانشگاه شهید چمران اهواز بودند. نمونه پژوهش شامل 300 دانشجوی از دانشگاه شهید چمران اهواز که در سال تحصیلی 96-95 مشغول تحصیل بودند. نمونه با روش نمونهگیری تصادفی مرحلهای انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای پژوهش از پرسشنامه چشمانداز زمان زیمباردو و بوید (1999)، پرسشنامه ذهن آگاهی بائر و همکاران (2006) و پرسشنامه انگیزش تحصیلی هارتر (1980) استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل مسیر نشان داد که ذهن آگاهی و چشمانداز آینده هدفمند در پیشبینی انگیزش بیرونی و درونی نقش دارند و حال جبرگرا تنها بهصورت معکوس با انگیزش بیرونی رابطه داشت. نتایج با توجه به نظریههای انگیزش، ذهن آگاهی و چشمانداز زمان موردبحث قرار گرفت. ذهن آگاهی بهصورت مستقیم بر انگیزه درونی و بیرونی اثر دارد و میتوان با بهبود ذهن آگاهی به بهبود انگیزش کمک کرد. بر این اساس به دلیل روابط مثبت بین دو نوع انگیزه درونی و بیرونی تفکیک روابط با چشمانداز زمان دشوار است. از سوی دیگر چشمانداز آینده و تمرکز بر آن برای افزایش هر دو نوع انگیزه مناسب است؛ اما برای بهبود انگیزش بیرونی باید چشمانداز حال جبرگرا کاهش یابد. درمجموع بهترین چشمانداز زمان برای بهبود انگیزش چشمانداز آینده است.
The purpose of this study was to investigate the relation between mindfulness, internal and external academic motivation by mediated time perspective in Shahid Chamran University of Ahvaz’s Students. The statistical population were all undergraduate students of Shahid Chamran University of Ahvaz. The sample consisted of 300 students who were studying in the academic year of 96-95. Samples were selected by simple random sampling. The Zimbardo and Boyd Time Perspective Questionnaire (1999), the Mindfulness Questionnaire (Bauer et al., 2006) and Hartre's Educational Motivation Questionnaire (1980) were used to measure the variables. The results of the path analysis showed that the mindfulness and future time were involved in predicting external and internal academic motivation, and the present fatalistic was only reciprocally related to external motivation. Results were discussed with respect to theories of motivation, mindfulness and time perspective. Mindfulness directly affects the internal and external motivation and helps improve motivation by improving mindfulness. Accordingly, it is difficult to distinguish relations with the time orientation due to the positive relationships between the two types of internal and external motivation. On the other hand, the prospect of future time orientation and focusing on increasing each motive is appropriate. But in order to improve external motivation, the present fatalistic time orientation must be reduced. In sum, the best prospect of time orientation to improving motivation is future time orientation.
خلاصه ماشینی:
فصلنامه روان شناسي تربيتي Quarterly of Educatinal Psychology دانشگاه علامه طباطبائي Allameh Tabataba’i University سال پانزدهم ، شماره پنجاه و سه ، پاييز ٩٨، ص ١٦١ تا ١٨١ Vol. 15, No. 53, Fall 2019 رابطه علي ذهن آگاهي و انگيزش تحصيلي دروني و بيروني با ميانجي چشم انداز زمان در دانشجويان دانشگاه شهيد چمران اهواز مرتضي اميديان ١، زهرا مهرابي ٢، علي رضا حاجي يخچالي 3 تاريخ وصول : ١٣٩٨/٠١/٢٣ تاريخ پذيرش : ١٣٩٨/٠٦/١٠ چکيده هدف از اين پژوهش بررسي رابطه علي ذهن آگاهي و انگيزش تحصيلي دروني و بيروني با ميانجي چشم انداز زمان در دانشجويان دانشگاه شهيد چمران اهواز بود.
به عبارت ديگر مسئله پژوهش اين است که آيا ذهن آگاهي از طريق روابط خود با ٥ نوع چشم انداز زمان بر انگيزش دروني و بيروني چه آثاري دارد و آيا مدل پيشنهادي برازش دارد؟ مدل طراحي شده در نمودار ١ آمده است .
مسيرهاي مستقيم و غيرمستقيم از ذهن آگاهي به انگيزش دروني و بيروني بر اساس اين مدل فرضيه هاي مستقيم زير موردبررسي قرار گرفت : ١-بين ذهن آگاهي و چشم انداز زمان حال لذت گرا، آينده و گذشته مثبت رابطه علي مثبت وجود دارد.
فرضيه غيرمستقيم ١٦٨ فصلنامه روان شناسي تربيتي شماره پنجاه وسوم ، سال پانزدهم ، پاييز ٩٨ ١- چشم انداز زمان آينده ، گذشته مثبت ، گذشته منفي، حال لذت گر و حال جبرگرا در رابطه علي بين ذهن آگاهي و انگيزش بيروني و دروني نقش ميانجي دارند.