چکیده:
توجیه معرفت و باور دینی و فرایند آن از جمله مباحث مهم در معرفت شناسی دینی است. از جمله راههایی که در دوره معاصر برای توجیه باور دینی از سوی برخی فیلسوفان دین ارائه شده است، تجربه دینی است. در این روش، تجربه دینی، نقش باور مبنایی برای توجیه باورهای روبنایی را ایفا میکند. ویلیام آلستون فیلسوفی است که توجیه برخی از باورهای دینی را بر اساس حس حضور خداوند و تجربه او در زندگی روزمره انسانها تبیین میکند. به نظر آلستون ابتناء باورهای دینی روبنایی بر تجربة دینی، نوعی رویّه باورساز اجتماعی تثبیت شده است و از سوی دیگر، همة رویّههای باورساز قابل اعتماد هستند و استناد به آنها، معقول است. آلستون با این کار، مبادی استدلال را توسعه داده است. این رویکرد دارای مجموعهای از آثار و نتایج معرفتی و الاهیاتی است از جمله توسعه در گزارههای پایه، توجیه معرفتی گزارههای جلوهبنیاد، اثبات صدق و حقانیت باورهای جلوهبنیاد، اثبات واقعی بودن تعامل شخص با خدا، تکثرگرایی دینی و عرضه نقشه راه سعادت
تبریر المعرفة الدینیة و مسیره من المباحث المهمة فی النظریة المعرفة الدینیة.
و من جملة الطرق المطروحة لتبریرها من عند فلاسفة الدین هی التجربة الدینیة.
وبنائا علی هذه الطریقة التجربة الدینیة تأخذ دور المبرر للعقائد الدینیة.
ویلیام ألستون من الفلاسفة الذین یقومون بتریر العقائد الدینیة علی اساس احساس حضور الله تعالی فی حیاة الإنسان الیومیة
یری ألستون أن ابتناء العقائد علی التجربة الدینیة هو نوع من الطرق الإجتماعیة المقبولة والمثبتة فی بناء العقائد، فلذلک یمکننا الاستدلال بها، حیث أن جمیع الطریق المؤدیة للعقائد قابلة للوثوق. فألستون یوسع مبادئ الاستدلال بهذا الکلام.
هذا المنهج له آثار و نتائج معرفیة و إلاهیاتیة منها: توسع فی الجملات الأساسیة، التبریر المعرفی للقضایا الظاهریة، اثبات صدق القضایا الظاهریة، اثبات واقعیة التعامل الفرد مع الله، التعددیة الدینیة و عرض خریطة طریق للسعادة.
The justification of religious knowledge and belief and its process are among the important topics in religious epistemology. One of the ways that some philosophers of religion have proposed in the contemporary period to justify religious belief is through religious experience. In this way, religious experience plays the role of basic beliefs to justify superficial beliefs. William Alston is a philosopher who explains the justification of some religious beliefs based on the sense of God's presence and experience in people's daily lives. According to Alston, the supremacy of superficial religious beliefs over religious experience has established a kind of social believer, and on the other hand, all believing practices are reliable and it is reasonable to cite them. By doing so, Alston has developed the basics of argument. This approach has a set of epistemological and theological effects and results, including development in basic propositions, epistemological justification of manifestation-based propositions, proof of truth and legitimacy of manifestation-based beliefs, proof of the realism of one's interaction with God, religious pluralism, and the presentation of a roadmap for happiness.
خلاصه ماشینی:
بـه نظـر آلستون ابتناء باورهاي دينـي روبنـايي بـر تجربـۀ دينـي، نـوعي رويـه باورسـاز اجتماعي تثبيت شده است و از سوي ديگر، همۀ رويه هاي باورساز قابـل اعتمـاد هستند و استناد به آنها، معقول است .
دليل اول : توجيه باورهاي جلوه بنياد بر اساس ادراکي دانستن آنها در اين استدلال ، آلستون با استمداد از شباهت ساختار ادراک حسي و عرفـاني و حسي دانستن ادراکات عرفاني، سعي دارد از اين طريق ، موجه بـودن باورهـاي برآمده از ادراکات عرفاني خاصي را اثبات کند.
نتيجه : ميتوان اين رويه ها را منبع توجيه معرفتـي و قابـل اعتمـاد بـدانيم ، بـه صورتي که مشارکت در آن معقول است و آنها را مورد حمايت و تاييد خود قرار ميدهـد )٢٧٩-٢٧٨ :١٩٩١ ,Alston( بـه بيـان ديگـر، مشـارکت در رويـه ادراک مسيحي به عنوان رويه باورساز تثبيت شده اجتماعي، در بادي امر معقول و قابـل اعتماد است ، به گونه اي که ميتوان آن را منبع توجيه باورهايي دانست کـه پديـد ميآورد )١٩٤ :Ibid(.
نتايج معرفتي ديدگاه آلستون در کنار آثار و نتايج الاهياتي، مجموعه اي از نتايج معرفتي نيـز دارد که برخي از مهم ترين آنها عبارتند از: نتيجه اول : توسعه در گزاره هاي پايه يکي از نتايج و ثمرات مهم نظريه آلستون اين اسـت کـه برخـي از باورهـاي ديني که وي آنها را باورهاي جلوه بنياد مينامند، به استدلال نيازي نـدارد و بـاور پايه محسوب ميشود.
در حـالي کـه آلستون معتقد است تنها يک رويه باورساز ديني- عرفاني قابل اعتماد وجود دارد، از سوي ديگر بر اين بارو است که نميتوان باورهاي هر يک از اديـان را قابـل اعتمـاد دانست .