چکیده:
از آنجاییکه یکی از شاخصهای پایداری شهرها در قرن حاضر، کاهش استفاده از سوختهای فسیلی و کاهش آلودگی هوا، در جهت افزایش حملونقل عمومی، ارتقاء فعالیت بدنی ساکنان و همچنین سلامت عمومی شهروندان، ترغیب و تشویق به افزایش قابلیت پیادهمداری است، بنابراین موضوع جایگاه سهم عابر پیاده در چند دهۀ اخیر در دستور کار برنامهریزان و مدیران شهری قرارگرفته است تا موجب افزایش کیفیت فضای شهری شده و خود باعث تشویق و ترغیب به افزایش قابلیت پیادهمداری شود. با توجه به اینکه شهرها، بافت کالبدی متجانسی ندارند، بدیهی است که فضاهای مختلف شهری نیز قابلیت پیادهمداری یکسانی نداشته باشند. از این رو شناسایی ویژگیهای فیزیکی محیط انسانساخت اهمیت زیادی در زمینۀ پیادهمدار شدن دارد. از جملۀ این محیط ها در شهر میتوان به محلات مسکونی اشاره کرد. در این پژوهش با انتخاب شهر اندیشه به عنوان محدودۀ مورد مطالعه، ابتدا شاخصهای مربوط به قابلیت پیادهمداری محلات مسکونی شناسایی شده و سپس هر کدام به صورت لایههایی از نقشه درآمده و با استفاده از روش مقایسه دوبهدو (AHP)، وزن مربوط به هر کدام تعیین شده است. در ادامه، برای پهنهبندی و رتبهبندی قابلیت پیادهمداری محلات مسکونی از شاخصهای بینالمللی که در بسیاری از کشورها اعمال شده از جمله تراکم مسکونی، تنوع و اختلاط کاربری، وضعیت خیابانها، جذابیت و زیبایی محیط اطراف، ایمنی و امنیت استفاده شده است. طبق محاسبات صورت گرفته با استفاده از روش AHP مشخص شده است که شاخصهای ایمنی از جرم - امنیت از ترافیک و تراکم مسکونی به ترتیب بیشترین (502/0) و کمترین (032/0) اهمیت نسبی را دارند. مقایسات زوجی بین شاخصهای قابلیت پیادهمداری نشان داده است که محلات مسکونی فاز دو نسبت به دیگر محلات شهر اندیشه از وضعیت مطلوبتری در پیادهمداری بهرهمند است. از طرف دیگر خروجی حاصل از پهنهبندی قابلیت پیادهمداری محلات مسکونی حاکی از این بوده که محلات مسکونی که قابلیت پیادهمداری بالایی دارند، در مجاورت بخش مرکزی شهر و یا در کنار مراکز تجاری که در سطح برخی محلات ساخته شده است قرار دارند. با توجه به یافته ها، محله 29 فاز سه شهر اندیشه با 86 امتیاز، پیادهمدارترین محله بوده است.
Nowadays one of the indicators of urban sustainability is reducing the use of fossil fuels and reducing air pollution, to increase public transport, improve the physical activity of residents and the health of citizens, and encourage more walkability. Therefore, the position of pedestrian has been on the agenda of urban planners and managers in the last few decades to increase the quality of urban space and to encourage the increase of walkability. Given that cities do not have a distinct physical fabric; it is obvious that different urban spaces do not have the same walkability. Therefore, identifying the physical characteristics of the human environment is very important in terms of more walkability. These environments in the city include residential areas. In this research, by selecting the town of Andisheh as the study area, first the indicators related to the walkability of residential areas have been identified and then each of them has been made as layers of the map and using the two-way comparison method (AHP). ), The weight of each has been determined. Furthermore, for zoning and ranking of the walkability of residential neighborhoods have been used the international indicators, including residential density, mixed land use, street status, attractiveness and beauty of the environment and safety and security. According to calculations using the AHP, it has been determined that the safety and residential density indicators are of the highest (0.502) and lowest (0.032), respectively. Pair comparisons between walkability indicators have shown that Phase 2 residential areas are more favorable than other neighborhoods in Andisheh. On the other hand, the output of the zoning of walkability in residential areas indicates that residential areas that have high walkability, have located adjacent to the central district of the town or next to commercial centers of some neighborhoods. According to the findings, neighborhood 29 of phase three of Andisheh with 86 points was the most walkable neighborhood.
خلاصه ماشینی:
مطالعۀ موردی: شهر اندیشه احد شعبانپور1، مريم جعفری مهرآبادی*2، اسماعيل آقائیزاده3 1دانشآموخته کارشناسیارشد جغرافيا و برنامهريزی شهری، دانشگاه گيلان 2استاديار گروه جغرافيا، دانشکده ادبيات و علوم انسانی، دانشگاه گيلان 3استاديار گروه جغرافيا، دانشکده ادبيات و علوم انسانی، دانشگاه گيلان تاريخ دريافت: 16/9/95 ؛ تاريخ پذيرش: 10/12/95 چکیده از آنجاییکه یکی از شاخصهای پایداری شهرها در قرن حاضر، کاهش استفاده از سوختهای فسیلی و کاهش آلودگی هوا، در جهت افزایش حملونقل عمومی، ارتقاء فعالیت بدنی ساکنان و همچنین سلامت عمومی شهروندان، ترغیب و تشویق به افزایش قابلیت پیادهمداری است، بنابراین موضوع جایگاه سهم عابر پیاده در چند دهۀ اخیر در دستور کار برنامهریزان و مدیران شهری قرارگرفته است تا موجب افزایش کیفیت فضای شهری شده و خود باعث تشویق و ترغیب به افزایش قابلیت پیادهمداری شود.
در این پژوهش با انتخاب شهر اندیشه به عنوان محدودۀ مورد مطالعه، ابتدا شاخصهای مربوط به قابلیت پیادهمداری محلات مسکونی شناسایی شده و سپس هر کدام به صورت لایههایی از نقشه درآمده و با استفاده از روش مقایسه دوبهدو (AHP)، وزن مربوط به هر کدام تعیین شده است.
در این پژوهش 170 محله از شهرهای میانی متروپلیتنهای امریکا بر اساس شاخصهای قابلیت پیادهمداری از قبیل تراکم مسکونی، کاربری مختلط، خیابانهای متصل شونده و دسترسی به خدمات، رتبهبندی شده و سپس ارتباط بین ارزش قیمت مسکن و قابلیت پیادهمداری محلات مورد بررسی قرار گرفته است.
451 پرسشنامه به روش سیستماتیک در سطح محلات مسکونی شهر اندیشه توزیع و شاخصهای تراکم مسکونی، تنوع و اختلاط کاربری، وضعیت خیابان، محلهایی برای پیادهروی و دوچرخه سواری، جذابیت محیط و امنیت و ایمنی در پرسشنامه لحاظ شده است.