چکیده:
انسان پیش از گام نهادن در دنیا عوالمی را پشت سر گذاشته و آیه ۱۱۷۲ سوره
اعراف اشاره به پیمانی دارد که او در عالم در- قبل از این دنیا- با آن مواجه می شود. از
آنجا که هیج یک از افعال خداونف بدون حکمت و غرض فیسته چنین پیمانی نیز ببوده
نبوده و مختص فعلی برای آن عالم نخواهد بود. بررسی تحلیلی- توصیفی شواهد قرآنی»
روایی و عقلی. بیان می دارد انسان در آن عالم به صورت ذراتی حضور داشته. که به
مورد بحث مفسرین و ایجاد آراء مختلف شده؛ اما نکته قابل تامل آنکه خداوند در آن
عالم خود را به تمام ذرات شناسانده, و فطرت خداشناسی در تمامی افرادی که قدم به
این دنیا می گذارند. ناشی از آن پیمان الهی است. ولی چگونگی پاسخ به این پیمان» در
عالم درء در نوع جهت گیری انسانها از فطرت الهیء در این دنیا موّثر خواهد بودء که در
این مقاله تلاش شده با ادله موجود ارتباط این پیمان در عالم ذر با اعمال آدمیان در
دنیا مورد بررسی قرار گیرد.
Human beings have gone through worlds before stepping on this Earth, and verse 172 in Surah Al-A’raf talks about the covenant which they had been presented in pre-existence world, before entering this one. Since none of God’s deeds lacks wisdom or purpose, such a covenant is neither vain nor does it specifically belong to the pre-existence world. Analytical-descriptive studies of the evidence in Quran, Hadith and also rationale states that human beings were present in the pre-existence world in the form of particles, which explains the word “Thar World”. Thar in Arabic means particle. Where this universe is based or when it had happened, has raised arguments among commentators which has resulted in various opinions. The notable point, however, is that God has introduced himself to all the particles there. The theism nature of all humans coming into existence is consequently the result of that divine covenant. The answer to the proposed covenant, presented in pre-existence world, defines human beings’ theism orientation in this world. Therefore, in this article we have tried to study the correlation of the proposed covenant in pre-existence world with human beings’ actions in this world, based on the current existing reasons.
خلاصه ماشینی:
( طباطبايي، 1417ق، ج1 : 21 ) و اما عالم ذرّ اصطلاحاً موطني را گويند كه خداوند متعال از بندگان، پيمان بر توحيد خود و نبوت پيامبران و ولايت امامان گرفته است؛ و چون فرض بر اين است كه از ذريه حضرت آدم عليه السلام كه به صورت ذرات ( سلولهاي ژني ) در صلب ايشان نهاده شده بود، پيمان گرفته شده، از آن به عالم ذرّ تعبير مي شود.
( مكارم شيرازي، 1374، ج7 : 6 و 7 ) سؤال و جواب و پيمان مزبور يك پيمان فطرى بوده است كه الان هم هر كس در درون جان خود آثار آن را مىيابد و حتى طبق تحقيقات روانشناسان اخير" حس مذهبى" يكى از احساسات اصيل روان ناخودآگاه انسانى است، و همين حس است كه بشر را در طول تاريخ به سوى خداشناسى رهنمون بوده و با وجود اين فطرت هيچگاه نمىتواند به اين عذر كه پدران ما بتپرست بودند توسل جويد فطرة اللَّهِ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْها (روم- 30) ( همان : 9 ) سيد بن قطب در تفسير في ظلال القرآن نظر فوق را با تكيه بر پنهان ماندن فعل خداوند همانند ذات او كه در ادراك بشري نمي گنجد و در نهايت اين كه تلاش براي فهم كيفيت فعل خداوند بي فايده و مذموم است را بيان و در تفسيرش آن را كامل نموده است: سه سوال درمورد اين آيه مطرح است: كيفيت مكاني كه شهادت گرفته شده چگونه بوده است؟ چگونه خداوند ذريه را از پشت بني آدم برگرفت و نسبت به خودش از آنها شهادت گرفت؟به چه نحوي پاسخ بلي شهادت مي دهيم، را دادند.