چکیده:
پژوهش حاضر با هدف پیشبینی سلامت عمومی بر اساس متغیرهای فردی، خودکارآمدی و اضطراب در کادر درمان (دانشجویان شاغل به عنوان کادر درمانی بیماران COVID-19 و غیر دانشجویان) در شهرکرمانشاه انجام شد. جامعه آماری پژوهش کلیه کادر درمانی بیماران COVID-19 درشهرکرمانشاه بود و نمونه شامل کادر درمانی سه بیمارستان درگیر به بیماری COVID-19 بود؛ روش نمونه گیری روش در دسترس بود؛ تعداد 170 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه GHQ-12، پرسشنامه خودکارآمدی عمومی GSEو بخش اضطراب پرسشنامه DASS بود. نتایج بررسی پایایی حاکی از آن بود که ابزار پژوهش از پایایی مناسبی برخوردار هستند؛ یافته ها حاکی از آن بود که متغیر تحصیلات با متغیر اضطراب دارای ضریب همبستگی 27/0- است که در سطح معنی داری 01/0>P معنی دار است اما میان متغیرهای پژوهش در گروههای زنان و مردان تفاوت معنیداری یافت نشد. نتایج بررسی برازش مدل حاکی ار آن بود که مدل طراحی شده از برازش مطلوبی با داده ها برخوردار است و تحصیلات، خودکارآمدی و اضطراب توانسته اند که با میانجی گری اضطراب در حدود 40% از تغییرات سلامت عمومی را پیش بینی کنند. در نتیجه از یافتههای فوق می توان در راستای کمکهای روانشناختی و ارتقای سلامت عمومی کادر درمان استفاده نمود.
خلاصه ماشینی:
فصلنامه روان شناسي تربيتي Quarterly of Educational Psychology دانشگاه علامه طباطبائي Allameh Tabataba’i University سال ١٦، شماره ٥٦، بهار ٩٩، ص ٢٣٩ تا ٢٦٨ Vol. 16, No. 56, Spring 2020 پيش بيني سلامت عمومي بر اساس متغيرهاي فردي، خودکارآمدي و اضطراب در شاغلين (دانشجو و غيردانشجو) کادر درماني بيماران کوويد ١٩ نسرين عبدلي١، رقيه اسدي 2 تاريخ وصول : ٩٩/٠٢/١٥ تاريخ پذيرش : ٩٩/٠٣/١٥ چکيده پژوهش حاضر با هدف پيش بيني سلامت عمومي بر اساس متغيرهاي فردي، خودکارآمدي و اضطراب در کادر درمان (دانشجويان شاغل به عنوان کادر درماني بيماران کوويد ١٩ و غير دانشجويان ) در شهرکرمانشاه انجام شد.
در ايران همزمان با شيوع ويروس کوويد ١٩ کادر درمان با افزايش حجم کار شبانه روزي و در معرض خطر عفونت براي درمان بيماران مبتلا کوويد ١٩ قرار گرفتند وکار کردن در بخش هاي مجزا، اورژانس ها، کلينيک هاي تب سنجي، بخش مراقبت هاي ويژه ، پوشيدن لباس هاي ويژه محافظت فردي، شرايط تغذيه اي خاص به مدت زمان طولاني و احساس منفي ناشي از تحمل اضطراب متداول که توسط کادر درماني در هنگام بروز همه گيري بيماريهاي عفوني تجربه ميشود و همين طور شرايط قرنطينه بعد از اتمام شيفت کاري و دوري از خانواده از جمله مواردي هست که باعث فرسودگي شغلي کادر درمان ميشود؛ بنابراين ، کمک به سلامت جسمي و رواني کادر درماني براي ارتقاء عملکرد در درمان بيماران و جلوگيري از ابتلاء به عفونت از ضروريات خواهد بود.
Psychological impact of the 2003 severe acute respiratory syndrome outbreak on health care workers in a medium size regional general hospital in Singapore.