چکیده:
سلاح های هسته ای که پر رنگ ترین مصداق تسلیحات کشتار جمعی به حساب می آید خطری است که امروزه مهم ترین عامل تهدید بشریّت قلمداد می شود؛ در زمینۀ ساخت و تکنولوژی تولید سلاح های مذکور، دو رویکرد متفاوت فقهی وجود دارد؛ برخی از فقیهان با استناد به دلایل نقلی متعدّد مانند آیه شریفۀ «و أعدّوا لهم ما استطعتم من قوّه» بر این باورند که به منظور ایجاد کمربند دفاعی در برابر دشمن، در اختیار داشتن امکان مزبور جایز و برخی تا حکم به وجوب پیش رفته اند ولی در مقابل این دیدگاه، عدّه دیگری بر عدم جواز ساخت و در اختیار داشتن سلاح های هسته ای تأکید دارند؛ البته حرمت بکارگیری این سلاح ها مورد اتفاق میان ایشان می باشد. پژوهش حاضر با استفاده از روش توصیفی تحلیلی و با تکیه بر داده های فضای سایبری تلاش می نماید تا با به چالش کشیدن دلایل دیدگاه جواز تولید - که بعضاً نظیر دلالت بدوی آیه مورد اشاره بر جواز مطلق هر نوع ایجاد آمادگی، خود را قوی و متقن می نمایانند، عدم جواز را ثابت کرده و ضمن اثبات عدم جواز، شاهدی بر موضع صلح طلبانۀ اسلام باشد؛ موضعی که امروزه مورد آماج حملات و تهمت ها قرار گرفته است
The nuclear weapons, which are the most important example of weapons of mass destruction, are a major threat to mankind today; In the field of manufacturing weapons of mass destruction there are two different jurisprudential approaches. Some of the jurists cites to narrative reasons like “And prepare against them whatever you are able of power’ they believe that in order to defense against enemy to have them is permission or somebody say necessary. Contrary to this belief, however, others emphasize to lack of a permit to manufacture and possess nuclear weapons. The achievement of the present research- by the descriptive analytical method- is a definite proof of the prohibition of the production and use of nuclear weapons based on Islam and an appropriate answer to the reasons for the rival hypothesis, which appears to be strong and solid in the primitive view.
خلاصه ماشینی:
بازخواني مباني فقهي حرمت و ممنوعيت توليد و استفاده از سلاح هاي هسته اي حميدرضا حنان / سيد يوسف علوي وثوقي تاريخ دريافت : ١٣٩٧/١٢/٠٧ تاريخ پذيرش : ١٣٩٨/٠٣/٢٦ چکيده سلاح هاي هسته اي که پر رنگ ترين مصداق تسليحات کشتار جمعي به حساب مي آيد خطري است که امروزه مهم ترين عامل تهديد بشريت قلمداد مي شود؛ در زمينۀ ساخت و تکنولوژي توليد سلاح هاي مذکور، دو رويکرد متفاوت فقهي وجود دارد؛ برخي از فقيهان با استناد به دلايل نقلي متعدد مانند آيه شريفۀ «و أعدوا لهم ما استطعتم من قوه » بر اين باورند که به منظور ايجاد کمربند دفاعي در برابر دشمن ، در اختيار داشتن امکان مزبور جايز و برخي تا حکم به وجوب پيش رفته اند ولي در مقابل اين ديدگاه ، عده ديگري بر عدم جواز ساخت و در اختيار داشتن سلاح هاي هسته اي تأکيد دارند؛ البته حرمت بکارگيري اين سلاح ها مورد اتفاق ميان ايشان مي باشد.