چکیده:
روش شناسی و هرمونتیک مواجهه یک فقه با متن در کتاب و سنت از مهمترین عوامل تفاوت در نظرات و استنتاجات و درنتیجه اعتقاد به فقه سنتی یا اجتماعی به شمار می رود. امام خمینی(ره) یعنوان یک فقیه با تاکید بر مقتضیات زمان و مکان به متن جان تازه ای بخشید و عوامل خارج از متن را در فهم متن دخالت داده و در بسیاری از موارد متن را به تنهایی وافی به مقصود نمی دانستند. از آنجایی که متن با توجه به عوامل خارج از آن مستعد فهم های متفاوت است، معتقد بودند که بر اساس تأثیر زمان ومکان ساختار جدید معنایی از دل متن وخارج از وضع متولد می شود.امام نه تنها استقلال متن از مبدأ آن را نمی پذیرفتند، بلکه متن را مستقل از فقیه وعوامل خارج ازآن نیزنمی دانستند. روش فقهای امامیه به ویژه امام خمینی(ره)، برای پر کردن شکاف بین نص وجهان خارج،روش عملیات اجتهادی باعنایت بر مساله ی تغییر موضوعات ونقش زمان و مکان بوده است و وظیفه ی مکلف را در احکامی که نمی توان از فهم خطاب به دست آورد به کمک اصول عملیه مشخص می کردند . نظرات هرمنوتیکی حضرت امام خمینی(ره) بهعنوان یک مجتهد و فقیه که انقلابات فکری عظیمی در فقه با روشمندی متفاوت ایجاد نمود نقش الگودهی روششناسی فقه امامیه را برای تمام دانش های روز دنیا بیشتر نمایان می نماید. امام (ره) با تکیه بر فقه جواهری مکتب فقه پویا را پایه گذاری میکند و تشکیل حکومت دینی را اساس کار قرار میدهد که در دنیا منحصر به فرد است. این پژوهش به شیوه توصیفی – تحلیلی همراه با گردآوری اطلاعات اسنادی وکتابخانه ای انجام گرفته تا بابیان روش شناسی هرمنوتیکی فقه امامیه میزان ومعیار توجه فقهاء به ویژه حضرت امام خمینی به مباحث اجتماعی بررسی وتأثیر پذیری متقابل فقه واجتماع مورد مداقه قرار گیرد.
Investigating the impact of society on jurisprudence and the impact of jurisprudence on society is important. Methodology and hermeneutics Exposure to jurisprudence with the text in the book and tradition is one of the most important factors in the differences of opinion and inference and consequently the belief in traditional or social jurisprudence, since different jurisprudential schools with different approaches have emerged. Imam Khomeini, as a jurisprudent, revived the text by emphasizing on the demands of time and place, and interfered with outside factors in understanding the text, and in many cases did not regard the text as meaningful. Since the text is susceptible to different understandings due to its external factors, they believed that the new meaning was born from the inside of the context and out of context based on the influence of time and place. The Imam not only did not accept the text's independence from its source, but also did not consider the text to be independent of the jurisprudence and its external factors. The method of the jurisprudents of Imamiyyah, especially Imam Khomeini, for filling the gap between the world and the outside world, has been the method of ijtihadic operations with a view to changing the issues and the role of time and place; and they specified the duty of Obliged in sentences that cannot be understood by the aid of principles. Imam Khomeini's hermeneutic views as a mujtahid and jurist who created enormous intellectual revolutions in jurisprudence with a different methodology make the role of modeling the methodology of the jurisprudence of the Imamiyyah more apparent to the entire world's knowledge. The Imam founded the dynamic jurisprudence school, relying on Jawaheri jurisprudence and it forms the basis of religious rule that is unique in the world. This descriptive-analytical study was carried out along with documentary and library data collection. In order to express the hermeneutical methodology of Imamiyyah jurisprudence, the extent and criterion of the attention of jurists, especially Imam Khomeini, to the social issues and the interplay of the jurisprudence and society are examined.
خلاصه ماشینی:
بررسی تاثیرات جامعه شناختی هرمنوتیک فقه امامیه با تاکید بر اندیشه های حضرت امام خمینی (ره) سوسن نریمانی مرتضی براتی ابراهیم باغشنی چکيده روش شناسی و هرمونتیک مواجهه یک فقه با متن در کتاب و سنت از مهمترین عوامل تفاوت در نظرات و استنتاجات و درنتیجه اعتقاد به فقه سنتی یا اجتماعی به شمار می رود.
روش فقهای امامیه به ویژه امام خمینی(ره)، برای پر کردن شکاف بین نص وجهان خارج،روش عملیات اجتهادی باعنایت بر مساله ی تغییر موضوعات ونقش زمان و مکان بوده است و وظیفه ی مکلف را در احکامی که نمی توان از فهم خطاب به دست آورد به کمک اصول عملیه مشخص می کردند .
این پژوهش به شیوه توصیفی – تحلیلی همراه با گردآوری اطلاعات اسنادی وکتابخانه ای انجام گرفته تا بابیان روش شناسی هرمنوتیکی فقه امامیه میزان ومعیار توجه فقهاء به ویژه حضرت امام خمینی به مباحث اجتماعی بررسی وتأثیر پذیری متقابل فقه واجتماع مورد مداقه قرار گیرد.
مسئله ی دیگر اینکه در ادوار فقه اگر چه منابع فقهی واحد بوده اند ولی نظرات و نتایج و استنتاجات فقیهان در بسیاری موارد با یکدیگر متفاوت بوده است ،از این رو مکتب های مختلف فقهی با رویکردهای متفاوت به وجود آمده است؛ یعنی درجه ی التفات به یک موضوع و یک قرائت و نظر فقهی آنقدر بوده است که منجر به تاسیس مکتب جدید شده است .
بدین ترتیب بهتر است روششناسی استنباط فقها را شناخت تا حوزه ها، اتخاذ روش و متد توسط هر فقیه موجب صدور فتاوای مختلف میشود و اینکه در احکام اسلامی چنین آزادی اندیشه وجود دارد و تضارب آرا دیده میشود از جلوه های عظمت این دین عزیز به شمار میرود.