چکیده:
از آنجایی که انسانها اجتماعی زندگی میکنند ناگزیرند در بسیاری از موارد با یکدیگر ارتباط داشته باشند اما اسلام برای این ارتباط حدود و مرزهایی را مشخص کرده است. اسلام در مقایسه با سایر ادیان نسبت به این نوع روابط دیدگاه متعادلی داشته است که میتوان با استناد به آن جامعهای سالم داشت. از این رو عالمان بزرگ اسلامی همواره با نگارش کتب فقهی و تفسیر آیات و احادیث سعی در انتقال این حد و مرز به تمامی اقشار جامعه دارند. قوانین کشورمان نیز چون همواره با فقه اسلامی در یک سمت و سو قرار دارد، در خصوص این ارتباط نیز مستثنی نبوده و تمامی جرم انگاریها ریشه فقهی دارد. مصادیق جرم رابطه نامشروع از شریعت اسلام سرچشمه گرفته و چون همسو با ذات و فطرت انسان میباشد، قانونگذاری در این مورد امری حساس و نیازمند تحقیقات حقوقی جامعه شناسی و روان شناسی میباشد.
خلاصه ماشینی:
روابط نامشروع ، فقه ، حقوق کیفری ایران مقدمه جرم رابطه نامشروع همانگونه که نامش مشخص است جرم عام میباشد و کلیه اعمال منافی عفت را شامل میشود و بنا به تعریف ارتکاب عمل ناروا و مرام جنسی که به موجب قواعد شرعی و قوانین عرفی هر یک مجازات خاصی دارد اعمال منافی عفت نامیده میشود البته شاید بتوان گفت که اگر بخواهیم از جنبه کلی به جرم رابط نامشروع نگاه کنیم حتی میتوان در جرائم مالی نیز به آن اشاره کرد مانند جرائم مربوط به ارتشاء و ربا که نوعی ارتباط مالی نامشروع میان طرفین رخ میدهد.
٢- وطی به شبهه یعنی زن و مردی که به گمان وجود رابطه مشروع با یکدیگر نزدیکی کنند حال آنکه در واقع چنین رابطه ای وجود نداشته باشد ٣- برای تحقق زنا باید یکی از طرفین مرد و دیگری زن باشد و نزدیکی با خنثی از تعریف زنا خارج میگردد ٤- قانون ایران به حرمت های مذهبی و اخلاقی جرائم بر ضد حیثیت و شرافت انسانی توجه دارد در حقوق خارجی به تدریج به موضوع قبح اخلاقی و حرمت مذهبی جرائم بر ضد حیثیت و شرافت انسانی کمتر توجه شده است به طوری که اکنون بیشتر خطرات اجتماعی جرائم جنسی از جمله عمل منافی عفت به عنف و هتک ناموس به ویژه وقتی مجنی علیه صغیر باشد را مورد واکنش جدی قرار میدهد.