چکیده:
یکی از اهداف اساسی هر آموزش و پرورشی از جمله آموزش و پرورش ایران بالا بردن من حرفه ای معلمانش می باشد. درس پژوهی یکی از راهکارهای ژاپنی است که این هدف را در عرصه ی تعلیم و ترتیب دنبال می کرده است. بررسی ها در خصوص پیشینه ی همچون تفکری در آموزش و پرورش ایران، حداقل بعد از انقلاب اسلامی، تایید می کند که مدلی مشابه درس پژوهی، با تمایزهایی اندک، با عنوان «گروه های آموزشی» وجود داشته و فعلاً نیز در آن فعال است. نیم نگاهی به اهداف و وظایف گروه های آموزشی در ادارات و مدارس، معلوم می دارد که درس پژوهی به نوعی دیگر و شاید کامل تر، جزو وظایف گروه های آموزشی بوده است. با این اوصاف این مطالعه، با روش توصیفی و تحلیلی و با ابزار کتابخانه ای به دنبال این است تا بتواند با بر شمردن شباهت ها و تمایز ها ی این دو بهتر و بیشتر نشان بدهد که چگونه این دو ارتقا دهنده ی من حرفه ای معلمان، از جهات گوناگون، نظیر اهداف، روش ها، دوره های زمانی و ... با هم یکی بوده اند و شاید حداقل با وجود گروه های آموزشی در آموزش و پرورش ایران، نیازی به فعالیتی گسترده با این وسعت در خصوص درس پژوهی نبوده و امکان داشته که مسوولین ذیربط و برنامه ریزان آموزشی، با آسیب شناسی گروه های آموزشی به رفع ایرادات پرداخته و آن را فعال تر می نمودند.
One of the basic goals of any education, including the education of Iran, is the professionalization of me. lesson Study is one of the most important Japanese educational methods in the field of education that has been developed in recent decades. The attention of educational specialists has been taken into consideration in this regard.It is in independent or semi-independent form under the supervision of educational groups in the education departments.The study of Iran's education, at least after the Islamic Revolution, shows that a similar model of study, with very few distinctions, has been included as "educational groups."In fact, studying with its goals is part of the tasks of the educational groups.This study intends to compare these two methods and to enumerate their similarities and distinctions in different ways, such as goals, methods, periods of time, ...It does not matter why or why the training groups did not succeed?Or what if there is no need to practice and explain this Japanese model?And whether in the future, studying will also affecThis study was conducted through a qualitative approach, descriptive and analytical research, library tools, interviews and questionnaires.t the situation of the faculty?If the answer is yes, what solutions should be considered for this matter?
خلاصه ماشینی:
در شيوه نامه سال ٩٥ به اين تعريف برمي خوريم که :« گروه هاي آموزشــــــي و پرورشي، مجموعه اي هستند که همه اعضاي آن تلاش مي نمايند ضمن شناسايي حوزه هاي يادگيري، مهارت هاي ياد دادن و ياد گرفتن از يکديگر را بياموزند و بدان عمل کنند و معلمانِ مخاطب خود را به چنين ويژگي مجهز نموده و با اعتقاد به امر پژوهش به طور مستمر اقدامات خود را مورد بررسي و ارزشيابي قرار دهند و يا در شيوه نامه ي سال ٨٤ مي بينيم که از گروه هاي آموزشي به عنوان مجمعي علمي و ياري دهنده معلمان که بيش از دو دهه در متن نظام تعليم و تربيت منشا خدمات بسياري بوده است ياد کرده و آموزش و پرورش کشور را در مرحله گذار از رشد کمّي و ورود به مولفه هاي کيفي تا حدود زيادي وام دار اين نهاد علمي معرفي مي کند.
- بهبود فرايند هاي ياددهي- يادگيري در کلاس و ارايه راهکار هاي عملي با بررسي پيشنهادات مدير، همکاران، اوليا و دانش آموزان 32 - دعوت از افراد مطلع و صاحب نظر براي آشنايي با ديدگاه هاي نوين روش هاي تعليم و تربيت و پاسخ گويي به مشکلات آموزشي و تربيتي همکاران - برنامه ريزي و هماهنگي لازم براي مشاهده فعاليت هاي آموزشي معلمان جهت بهره گيري از تجارب يکديگر در محيط واقعي کلاس درس - بهره گيري از فناور هاي نوين در توليد منابع و فرايند هاي آموزشي و تربيتي - نقد و بررسي برنامه ي درسي اعم از محتوا، روش، وسايل آموزشي، ارزشيابي و ارايه نظرات اصلاحي به سطوح بالاتر - همکاري در تشکيل نمايشگاه ها و ...