چکیده:
در حال حاضر تروریسم در فضای مجازی به یکی از چالشهای عمده نظامهای حقوقی به خصوص نظام کیفری تبدیل شده است. تروریسم سایبری، با وجود نوظهور بودن خطرناکتر از تروریسم سنتی و کلاسیک است و تهدیدات آن برای امنیت ملی دولتها به خطری بالقوه تبدیل شده است، این مقاله به روش تحلیلی- توصیفی به دنبال شفافسازی هرچه بیشتر تاثیر فضای مجازی بر تروریسم و تبیین ویژگیهای سایبر تروریسم بوده است. نتایج تحقیق نشان میدهد که باتوجه به قابلیت فضای سایبر، انجام جرائم تروریستی و تحقق اهداف حامیان تروریسم از حالت فیزیکی خارج گشته و جنبه سایبری به خود گرفته است که آسانتر، کمهزینهتر و مخفیانهتر است و مهمترین بهرهگیری تروریستها از شبکه جهانی ارتباطات، بینالمللی کردن فعالیتهایشان است. در این میان آنچه در وهله اول ضروری به نظر میرسد، پیشگیری از وقوع تروریسم سایبری به منظور حمایت از بزه دیدگان آن است.
Currently, terrorism in cyberspace has become one of the major challenges for the legal systems, especially the penal system. Cyber terrorism, despite being emerging, is more dangerous than traditional and classical terrorism, and its threats to the national security of states have become a potential threat. Using the analytical-descriptive method, this paper seeks to further clarify the impact of cyberspace on terrorism and to explain the characteristics of cyber terrorism. The results of the research show that due to the capabilities and possibilities of cyberspace, terrorist crimes and the realization of the goals of the supporters of terrorism have gone out of physical form and have taken on a cyber character, which is easier, less expensive and more secretive. The most important benefit of terrorists from the World Wide Web is to internationalize their activities. Meanwhile, what seems necessary in the first place is to prevent cyber terrorism in order to protect its victims.
خلاصه ماشینی:
در این راستا راهکارهای پیشنهاد شده، در پنج گروه عمده جای میگیرند و به برخی از آنها که درباره موضوع مورد بحث در ارتباط هستند میپردازیم (نجفی ابرندآبادی، 1392): الف) افزایش زحمات ارتکاب جرم این رویکرد از پیشگیری وضعی سعی دارد با مشکل و سخت جلوه دادن آماجهای جرم، بزهکاران بالقوه را از ارتکاب انواع بزههای مرتبط با تروریسم سایبری منصرف نماید و با قرار دادن موانعی در سر راه بزهکاران بالقوه، به خصوص در محاسبه عقلانی، مزایای قابل پیشبینی از ارتکاب جرم را کمتر نشان داده و با استفاده از تکنیکهای افزایش زحمات ارتکاب جرم باز دارد.
شایان ذکر است با وجود اینکه کشورها هنوز بطور گسترده به تروریسم سایبری در مفهوم خاص آن در قوانین جزایی نپرداختهاند، اما ماهیت این اقدام که همانا تخریب یا آسیبرسانی به دادهها و سیستمهای رایانهای است، از جمله مصادیق اولیه جرایم رایانهای به شمار میروند که اغلب راجع به آن قوانین کیفری را تصویب رساندهاند و به نظر میرسد با لحاظ کیفیات مشاهده فعلا میتواند پاسخگوی نیازهای تقنینی باشد، ولی در آینده نزدیک با روند رو به رشد حملات تروریستی سایبری در سراسر جهان عملاً نیاز به قوانین خاص بروز خواهد یافت در مورد جرایمی که به تمامیت دادهها و کارکرد سیستمهای رایانهای لطمه وارد آورند کنوانسیون جرایم سایبر چنین اشعار میدارد: ماده 4 ایجاد اختلال در دادهها: 1- هریک از اعضا باید بگونهای اقدام به وضع قوانین و دیگر تدابیر کنند که در صورت لزوم براساس حقوق داخلی خود، هر نوع صدمه زدن، پاک کردن، خراب کردن، تغییر یا قطع دادههای رایانهای را که بطور عمدی و بدون حق انجام میشود جرمانگاری کنند 2- اعضا میتوانند حق جرمانگاری افعال مندرج در بند یک را در جایی که صدمه شدیدی وارد شده اعمال کنند.