چکیده:
عدم وقایع نگاری و مستندسازی در بسیاری از دوره های تاریخی موسیقی ایران، مسبب چالشیاست که منجر به عدم امکان بهره گیری از تجربیات گذشتگان، به دلیل کمبود آگاهی از اقتضائاتزمانی و مکانی و برخورد آن ها در تقابل با این مسائل و در نهایت عدم پیشروی جریان موسیقی وابتلای آن به یک دور باطل می گردد. شاید بتوان گفت کمترین سوژهای که در شهر یزد مورد توجههنرمندان و پژوهشگران قرار گرفته است در زمینۀ موسیقی است. موسیقی سنّتی شهر یزد به عنوانبخشی از حیات موسیقیایی این شهر و بخش جدایی ناپذیر از فرهنگ و هنر یزد، به واسطۀ هنرمندانیکه با دغدغه های مختلف و با قرار گرفتن در معرض فرصت ها و تهدید های متفاوت دست بهآفرینش و اجرا در این شهر زدند، هر روز در حال پیشروی و ترتیب دادن تجربه های جدید برای اینشهر و ساکنان آن است که در مواجهه با موسیقی سنّتی قرار می گیرند. در این میان ساز اربونه جایگاهخاصی در نزد اهالی یزد دارد که از قدیم مورد توجه بوده و تقریباً در اکثر منازل بوده است. اینپژوهش سعی دارد با توجه به مباحثی در مورد اربونه که قبلاً هم توسط هنرمندان و پژوهشگرانجمع آوری شده، مطالب را یکدست و به معرّفی اربونه بپردازد.
. Lack of recording and documenting in many historical periods of Iranian music is a challenge that leads to the inability to make use of past experiences due to lack of awareness of temporal and spatial requirements and their confrontation with these issues and ultimately lack of progress. The flow of music and its occurrence become vicious. It is perhaps the least popular subject in Yazd for artists and researchers in the field of music. Yazd's traditional music as part of Yazd's musical life and an integral part of Yazd's culture and art, created and performed by artists who, through various concerns and exposure to different opportunities and threats, As the day progresses and arranges new experiences for the city and its inhabitants in the face of traditional music. I present songs and ballads in a number of researches in Yazd's Culture Quarterly for everyone to use. Of the professors and the dead
خلاصه ماشینی:
(به تصوير صفحه مراجعه شود)عکس 2- طريقۀ به دست گرفتن اربونه 2- دست چپ: الف) کنار عام اربونه (جایی که پوست به عام چسبیده است) باید تقریباً روی بند دوم انگشتهای «1، 2، 3 و 4» یعنی «سبابه، وسطی، بنصر و خنضر» دست چپ قرار گیرد بدون اینکه برآمدگیهای بند اوّل چهار انگشت نام برده شده، به پوست بچسبد (مطابق عکس شمارۀ 3).
(عکس شمارۀ 6) (به تصوير صفحه مراجعه شود) عکس 6- طريقۀ نواختن اربونه در اربونه به ضربههایی که به طور سریع و آزاد با انگشتهای دو دست به طور متناوب اجرا میگردد، «ریز» گفته میشود و به چند طریق: 1- با کمک انگشتان دو دست به طور متناوب که اغلب در ناحیۀ میانه و گاهی کناره اجرا میگردد.
(عکس شمارۀ 11) (به تصوير صفحه مراجعه شود) عکس 11- طريقۀ نواختن اربونه گاهی میتوان این کار را با کمک انگشت شمارۀ 2 انجام داد؛ یعنی انگشتان 2 و 3 با هم در ناحیۀ کناره فرود میآیند.
(عکس شمارۀ 12) (به تصوير صفحه مراجعه شود) عکس 12- طريقۀ نواختن اربونه ب) دست چپ: 1) بشکن (تِلِنگ) که با انگشت شمارۀ 3 و 4 دست چپ نواخته میشود.
(عکس شماره 13) (به تصوير صفحه مراجعه شود) عکس 13- طريقۀ نواختن اربونه گاهی دیده میشود که عام اربونه روی ماهیچۀ انتهای شصت دست چپ قرار میگیرد و بشکن (تلنگ) به کمک انگشت شصت با یکی از دو انگشتان 2 و یا 3 نواخته میشود.
(عکس شمارۀ 14) (به تصوير صفحه مراجعه شود) عکس 14- طريقۀ نواختن اربونه 2- ریز نواختن با انگشتان دست چپ (1، 2، 3 و 4) که در ناحیۀ میانه و گاهی در ناحیۀ کناره نواخته میشود.