چکیده:
موضوع این مقاله بررسی تطبیقی دو قصه تمثیلی«حسن ودل»نوشته سیبک نیشابوری و«سفرزائر»اثر جان بن یان است.ازمهم ترین وجوه مشترک این دوقصه،شخصیت پردازی براساس صفات وویژگی های انسانی واعضای جسم آدمی است.این نوع شخصیت پردازی اگر چه نادر است اما درزبان فارسی و انگلیسی نمونه دارد.وجه دیگرشباهت،حضورشخصیت های هم نام وهمانند دردوداستان است.تعداد شخصیت های هردوداستان متنوع ومتعدداست که ازآن میان شخصیت هایی که قابلیت تطبیق دارند،انتخاب شده است.سپس آنها رابه شخصیت هاومکان های یاری گر وشخصیت ها و مکان های مانع تقسیم کرده ایم.شخصیت های یاری گر دررسیدن سالک یازائر به مقصد نقش دارندو شخصیت های مانع دررسیدن اومانع ایجاد می کنند.شخصیت اصلی سفر زائر،کریستین است که شخصیت هایی چون صبر،بصیرت،سخاوت،نجابت،تدبیر، صداقت ومعرفت اوراهمراهی می کنند.شخصیت های اصلی نمونه فارسی،حُسن ودل هستند که شخصیت هایی چون نظر،خیال،صبر،دل،عشق،وفاوتبسم آنها رایاری می کنند.ازجمله شخصیت های مانع درسفرزائر،خودرأی کاهل،ظاهرپرست،ریاکاروبدگمان ودرحسن و دل،زرق،رقیب،غمزه جادو،ناز وزلف هستند.ازوجوه تفاوت این دوداستان نیز،هدف،سبک بیان،تلمیحات واشارات ودرجه واقع نمایی و انتزاع قابل ذکراست.
This paper is a comparative study of two allegorical stories. The Pilgrim's Progress by John Bunyan and Hosn-o-Del (Beauty and Heart) by Sibak Neishaboori are the Western and the Eastern stories in which characterization is done on the basis of human characteristics andsome parts of the human body.Based on a morphological characterization ,the characters are divided into two groups of helpers and opponents. In Bunyan's book ,Patience, Sagacity,Charity, Hopeful, Prudence, and Faithful and in Neishaboori's book Sight, Imagination, Patience, and Faithful are examples of the helpers.Opponents in The Pilgrim's Progress include Obstinate, Sloth, Formalist, Hypocrise,Mistrust and Pagan. In Hosn-o-Del lthey include Zargh,Raghib, Ghamzeh Jadoo,Naz and zolf.There are also helper and opponent places in these two books.
خلاصه ماشینی:
استاديار زبان و ادبيات انگليسي، دانشگاه اراک دريافت : ١٣٩٧/٧/٩ پذيرش : ١٣٩٨/٣/١٠ چکيده موضوع اين مقاله بررسي تطبيقي دو قصۀ تمثيلي حسن و دل نوشتۀ سيبک نيشابوري و سفر زائر اثر جان بن يان است .
در اينجا يک نوع قصه و داستان تمثيلي مطرح شده که به لحاظ بسامد از قالب هاي کم کاربرد در ادب فارسي است و سعي شده با مقايسه و تطبيق آن با يک نمونۀ مشابه از ادب غربي, اين اثر را از منظري ديگر مطالعه کنيم ؛ زيرا به گفتۀ برخي از پژوهشگران حوزٔە ادبيات تطبيقي، اثر ادبي فقط زماني بخشي از ادبيات جهان مطرح ميشود و حيات مييابد که به صورت مؤثر در ساختار ادبي فراتر از مرزهاي فرهنگ مبدأ خويش شناخته شود (٣ :٢٠١٥ ,Villanueva &Dominguez, Saussy ).
آسيه ذبيح نيا در مقالۀ «بررسي و تحليل داستان غنايي حسن و دل سيبک نيشابوري و رمان گل سرخ » (١٣٩١: ٣١ـ٤١) شباهت هاي دو اثر (رمان گل سرخ نوشتۀ دو لوريس و دومونگ ) را بيان کرده است .
93 تاکنون هيچ مقايسۀ تطبيقي بين داستان حسن و دل و سفر زائر صورت نگرفته است و به همين دليل نويسندگان موضوع تطبيق اين دو داستان را دست مايۀ پژوهش حاضر قرار داده اند.
نقش ديو: در سفر زائر، هفت نوع ديو حضور دارند که آن ها نيز از شخصيت هاي مانع محسوب ميشوند؛ مثلاً ديوي به نام آپوليون از ايادي شيطان است و ابتدا سعي ميکند زائر را از ميانۀ راه بازگرداند، ولي چون از اين کار نااميد ميشود او را به مرگ تهديد ميکند و زائر را به جنگ با خود واميدارد.