چکیده:
در قرن 16م/10ق، گسترش خطوط تجاری و پدیدآیی ارتباط مستقیم سیاسی و تجاری میان کشورهای اروپایی و سرزمینهای آسیایی، سبب افزایش تعاملات فرهنگی و بده بستان میان نظامهای مختلف دانشِ آسیایی و اروپایی شد. یکی از وجوه مهم این تعامل فرهنگی را میتوان در انتقال دانش در باب مواد طبیعی، بهویژه گونههای گیاهی، بین علمای محلی و اطبا/گیاهشناسان اروپایی مشاهده کرد. این مقاله، با معرفی سلسلۀ گیاهشناسان اروپایی قرن 16م که به دانش طبیعی در بارۀ اقیانوس هند پرداختهاند، سعی در روشن کردن وجوه اصلی این بده بستان علمی دارد. بر این اساس، دو دستۀ اصلی مؤلفان معرفی شدهاند: آنها که با حضور در محیط اقیانوس هند بهواسطۀ شبکۀ تجاری سیاسی پرتغال که در این قرن در منطقه غالب بود، دسترسی مستقیم به منابع گیاهی داشتند و مؤلفانی که در اروپا و بهواسطۀ دادههای منتقل شده از طریق شبکههای تجاری به انتشار اطلاعات طبیعتشناسانه از آسیا میپرداختند. این نوشته نشان میدهد که چگونه در قرن 16م، با افزایش اطلاعات مستقیم از گونههای گیاهی محلی، دورهای انتقالی در دانش گیاهشناسی بود که در آن از تأثیر دانش علمای قدیم، بهویژه اطبای مسلمان کاسته شد. امری که هم حاصل کسب اطلاعات دقیقتر از گونههای گیاهی بود و هم شناسایی بسیاری از گونههای دیگری که علمای قدیم معرفی نکرده بودند.
The formation of international trade network and the development of direct political relationship between the European and Asian nations in the 16th centuries was one of the main reasons for increase in cultural and scientific interaction in this period. One of the most important parts of this interaction was the exchange of knowledge about natural resources, especially the local flora. This article, by introducing the natural historians who wrote about the Indian Ocean flora, tries to clarify the fundamental aspects of this scientific interaction. Based on this premise, this article introduces two groups of scholars: those who directly took part in this scientific intercourse and those who use the data which were transferred to the Europe. Through commercial networks. This study demonstrates that the more correct description of the flora and also discovering the new species led to the gradual decline of the Classic and Muslim’s natural history’s influence on the botanical knowledge of 16th and 17th centuries.
خلاصه ماشینی:
بر اين اساس ، دو دستۀ اصلي مؤلفان معرفي شده اند: آن ها که با حضور در محيط اقيانوس هند به واسطۀ شبکۀ تجاري سياسي پرتغال که در اين قرن در منطقه غالب بود، دسترسي مستقيم به منابع گياهي داشتند و مؤلفاني که در اروپا و به واسطۀ داده هاي منتقل شده از طريق شبکه هاي تجاري به انتشار اطلاعات طبيعت شناسانه از آسيا ميپرداختند.
سنت مطالعۀ مواد طبيعي آسيا پيش از قرن ١۶م /١٠ق حضور در سرزمين هاي شرقي و افزايش قؤە تعامل مستقيم با مردم محلي، چه براي دست يابي و تأمين بهتر اهداف تجاري و اقتصادي و چه در جهت گسترش اهداف ايدئولوژيͷ مانند گسترش مسيحيت ، زمينه ساز دسترسي بهتر به اطلاعات در بارٔە بسياري از منابع طبيعي شد که از ابتداي شکل گيري روابط تجاري بين شرق و روم ،ذهن بسياري از طبيعيدانان دورٔە کلاسيͷ را به خود مشغول کرده بود.
براي مطالعۀ تاريخ تعاملات بين اروپا و جهان اسلام به خصوص نکـ : Jacquart and ;١٩٨٠ ,Dietrich ١٩٩٠ ,Micheau، براي مطالعه در مورد مطالعات تاريخ طبيعي در قرن شانزدهم ميلادي ٢٠٠٦ ,Ogilvie و براي درکي کلي از تأثير آسيا در گياه شناسي اروپا نکـ : ٤٤٥-٤٢٧ ,١٩٧٧ ,Lach رشد را نيز اضافه کرد که به ويژه شخص گارسيا اورتا، مهم ترين نويسندٔە قرن ١۶م در مورد گونه هاي گياهي اقيانوس هند، از آنها بهرٔە فراوان برده است .
Matters of Exchange: Commerce, Medicine and Science in Dutch Golden Age. New Haeven; London: Yale University Press.