چکیده:
امروزه شبهات و سؤالات فراوانی دربارۀ آموزههای دینی مطرح است. از جمله وظایف عالمان دینی این است که در این باره کاوش کرده، به پاسخگویی این شبهات بپردازند؛ همانگونه که در تاریخ حیات تشیع نیز یکی از مهمترین دغدغههای عالمان دینی پاسخ به سؤالات و شبهات دینی بوده و آثاری نیز در این حوزه تدوین شده است. در عصر ما با توجه به پیشرفت فناوری و ترویج فضای مجازی، شبهات دینی رو به گسترش است. شایسته است که در این زمینه اقدامهای جدیای انجام پذیرد. در این مقاله، به پاسخ به چند شبهۀ دربارۀ قیام امام حسین ع پرداخته شده است.
خلاصه ماشینی:
اگر کسانی اعتقادی به این امور ندارند، بلکه بغضی هم نسبت به آنها دارند و در ضمن به دنیا، زندگی خود و جامعه فقط از جنبۀ اقتصادی نگاه میکنند و در این نگاه نیز هیچ هزینهای به چشمشان گزاف نمیآید، نمیتوانند خود را قیّم دیگران قلمداد کنند و برای آنان تعیین کنند که اموالشان را در چه راهی ـ در این مورد صرف آبادانی حرم یا مسجدی ـ هزینه کنند.
باید به ایشان یادآوری کرد که در هر کشوری جاذبههای معنوی و مادی بسیاری وجود دارد که ضمن بار فرهنگی، باعث کسب درآمد و رونق اقتصادی نیز میشوند؛ وگرنه هیچ حکومت و دولت مادیگرا هزینهای برای ساخت و سازها و انواع تولیدات نمیکردند، چه رسد به آبادانی مراکز جذب گردشگر زیارتی یا سیاحتی؛ و همۀ پولشان را صرف خرید خوراک و نیازهای پایه میکردند.
همین کسانی که مرتب جوّسازی میکنند که چرا حرمها ساخته و آباد میشوند و چرا مردم پولشان را هزینۀ آبادانی چنین اماکنی میکنند، اگر امکانی به دست آورند، به مالزی (که به ظاهر اسلامی است، ولی اغلب جاذبههایش، نمادهای کفر و بتپرستی میباشد) سفر میکنند؛ فرزندان خود را برای تحصیل به آنجا میفرستند؛ ثروتشان را اینگونه خرج میکنند، عکس و فیلم تهیهشده را با افتخار به دیگران نشان میدهند و اصلاً به فکر این همه فقیر و گرسنه نیز نمیافتند.
دختران پیامبر خدا( و زنان امام حسین( از خیمهها بیرون آمدند و با هم به گریه و زارى پرداختند و در فراق حامیان و دوستدارانشان، ناله سر دادند.