چکیده:
افزایش سن ازدواج میتواند موجب آسیبهای بسیاری در جوانان مجردمانده بخصوص دختران، خانوادههای آنان و جامعه شود. بهعلاوه تحولات اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جوامع نیز باعث تغییر در الگوهای ازدواج شده است. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش رویکرد تلفیقی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) و رویکرد آمادهسازی اولسون بر انتظار از ازدواج و مسئولیتپذیری دختران مجردمانده بود. این پژوهش آزمایشی از نوع طرح پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل بود. 40دختر مجردمانده در شهر تهران در این پژوهش شرکت کردند و بهطور تصادفی در دوگروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش 8 جلسه 120 دقیقهای آموزش رویکرد تلفیقی اکت (ACT) و رویکرد آمادهسازی اولسون را دریافت کردند. انتظار از ازدواج با مقیاس انتظار از ازدواج (MES) و مسولیتپذیری با پرسشنامه کالیفرنیا (CPI) سنجیده شد. نتایج نشان داد که آموزش رویکرد تلفیقی اکت (ACT) و رویکرد آمادهسازی اولسون بر کاهش انتظارات بدبینانه و ایدهآلگرایانه از ازدواج موثر بوده است. افزون بر آن نتایج نشان داد که رویکرد تلفیقی در افزایش انتظارات واقعگرایانه از ازدواج و مسئولیتپذیری دختران مجردمانده مؤثر بوده است. لذا، این رویکرد میتواند بهعنوان یکی از روشهای مداخله مورد استفاده مشاوران ازدواج و درمانگران خانواده قرار گیرد.
Increasing the age of marriage may cause major damages to unmarried young people, especially girls, their families and the society . Economic, social, and cultural factors have changed the marriage pattern in societies. The aim of the present study was to investigate the effectiveness of an integrated approach of Acceptance Commitment Therapy(ACT) and Olsonchr('39')s preparation approach in enhancing marriage expectations and responsibility in unmarried girls. This study was experimental with pretest-posttest and control group. 40 unmarried girls in Tehran participated in the research and were randomly assigned to experimental and control groups. The experimental group received eight 120- minute sessions of training based on an integrated approach of (ACT) and Olsonchr('39')s. Marriage expectation was measured by the Marriage Expectation Scale (MES) and responsibility by the California Psychological Inventory (CPI).Results showed that the integrated approach was effective in reducing pessimistic and idealistic marriage expectations . They also revealed that the integrated approach had been effective in increasing the realistic expectations of marriage and the responsibility of the girls. It is suggested that this approach be used by marriage counselors and family therapists as an interventional procedure.
خلاصه ماشینی:
اثربخشی آموزش رویکرد تلفیقی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و رویکرد آمادهسازی اولسون بر انتظار از ازدواج و مسئولیتپذیری دختران مجردمانده The efectiveness of an integrated approach of Acceptance and Commitment Therapy (ACT) and Olson's preparation approach on marriage expectation and responsibility among unmarried girls 1.
Keywords: Acceptance and Commitment Therapy, Olson's preparation approach, marriage expectation, responsibility, unmarried girls ______________________________________________________ {مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} مقدمه ازدواج یکی از وقایع مهم در زندگی افراد و نقطه عطفی در چرخه زندگی و مهمترین پایه در تشکیل خانواده است.
از طرفی، آنچه طبق نتایج پژوهشهای مختلف از عوامل تأثیرگذار در تاخیر در ازدواج جوانان بهشمار میرود، متغیرهایی همچون عدم مسئولیتپذیری و انتظارات غیرواقعبینانه آنان از ازدواج است که با عنایت به اثربخشی آموزش رویکرد اولسون بر متغیرهایی ازجمله انسجام و کارکرد خانواده ، انتظارات زناشویی ، مهارتهای ارتباطی و اثربخشی درمان ACT بر متغیرهایی چون اضطراب، تعهد، سلامتروان و تابآوری ، پژوهشگر در پژوهش حاضر بر آن شد تا اثربخشی رویکرد تلفیقی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و آمادهسازی اولسون را بر مسئولیتپذیری و انتظار از ازدواج دختران مجردمانده مورد بررسی قرار دهد.
یافتههای این پژوهش حاکی از اثربخشی آموزش رویکرد تلفیقی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و آمادهسازی اولسون بر کاهش انتظارات بدبینانه و ایدهآلگرایانه از ازدواج و افزایش انتظارات واقعگرایانه از ازدواج و مسئولیتپذیری دختران مجردمانده بود.
تاکنون پژوهشی که به بررسی اثربخشی آموزش رویکرد تلفیقی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و آمادهسازی اولسون بر انتظار از ازدواج و مسئولیتپذیری پرداخته باشد صورت نگرفته است که بتوان نتایج آنها را با پژوهش حاضر مقایسه نمود.