چکیده:
هنر همیشه تاثیر بسزایی در جامعه در زمینه های مختلف داشته و دارد. سینما و معماری به عنوان دو هنر که در ظاهر تفاوتهای بسیاری با یکدیگر دارند ولی درواقع وجه اشتراک ز یادی نیز با هم دارند. ازجمله این وجوه اشترا ک میتوان به ایجاد روحیه در جامعه و مقیاسه ای مختلف آن، از خانواده به عنوان کوچکترین گروه در جامعه تا جامعه کلی هر کشور اشاره کرد. روحیه به وجود آمده توسط این دو هنر به ایجاد کردن حسهای مختلف بین انسانها و گروه های مختلف جامعه مربوط میباشد که مکانمند و زمانمند میباشد. هرچه زمان میگذرد این دو هنر در حال تکامل و پیشرفت هستند ولی شا کله آنها از آغاز ثابت است که آن تعامل بین انسانها و ایجاد حسهای متفاوت است. سینما تاثیر مستقیم در نحوه تفکر در معمار برای ایجاد با صنعت سینما در ارتباط است میگذارد که سازنده رشد فضاهایی که مستقیما هویت شهراست. کشورهای بسیاری هستند که فیلمسازان و سینما گران و دهنده با هم فکری با رشته ها و هنرهای مرتبط با سینما به روند رو به رشد آن ادامه دهند، منجمله روانشناسی، جامعه شناسی، معماری و... . سینما به طورکلی مهمترین ابزار برای ترو یج فرهنگ در جامعه به حساب میآید. در این پژوهش که به صورت میدانی و کتابخانهای انجام پذیرفته است سعی بر آن شده که چگونگی تاثیر سینما در هویت حس تعلق مکانی تحلیل و نتیجه گیری شود. انصاری و همکاران،۱۳۸۸).
خلاصه ماشینی:
در این پژوهش که بهصورت میدانی و کتابخانهای انجام پذیرفته است سعی بر آن شده که چگونگی تأثیر سینما در هویت حس تعلق مکانی تحلیل و نتیجهگیری شود (انصاری و همکاران،1388).
درکلیترین تعریف معماری میتوان آن را بهعنوان هنری که فضا را شکل میدهد شناخت معماری نیز از یک نقطهنظر بر حرکت استوار است، اما این حرکت مانند حرکت غیرمرئی فیلم به چشم نمیآید و از آنجا که بیانگر ارتباط فضاهای مختلف با یکدیگر است، حرکتی درونی محسوب میشود.
معماری از طرق مختلف میتواند با انسان ارتباط حسی برقرار سازد، اما در میان همه این روشها، قدرتمندترین و مؤثرترین آنها روابط عناصر سهبعدی در فضا با یکدیگر از طریق دید یک ناظر در حال حرکت است.
سینما و جریانهای روی پرده بیشک در فضایی ذهنی زندگی میکنند و در این منظر میتوان آن را به معماری نزدیک تراز ادبیات یا نقاشی دانست گرچه فضایی که بر پرده سینما ایجاد میشود بیشتر جنبه قراردادی و مصنوعی دارد و بهجای در برگرفتن واقعیت فقط طرحی از آن را در ذهن بیننده به وجود میآورد، اما همین عامل به رغم وجوه قراردادیاش با واقعیت سهبعدی معماری قابل قیاس است.
چرا که به نظر میرسد بررسی نسبت به میان مکان و انسان یکی از مهمترین مسائلی است که شاید بسیاری از مشکلات معماری و سینما و با توجه به ماهیت مکان خاطرات جمعی شهری را برای عموم رقم زند.
معماری هنری فضا-زمانی است، زیرا برای درک و دریافت فضای آن، تماشاگر نیازمند حرکت در درون و بیرون آن است.