چکیده:
مهاجرت بازگشتی موضوعی مهم اما کمتر مطالعه شده در مطالعات مهاجرتی است. مقاله پیشرو بهدنبال بررسی بازگشت به افغانستان یا ماندن در ایران و عوامل تعیینکننده آن در میان جوانان افغانستانی است. دادههای تحقیق با اجرای پیمایش نمونهای و به شیوه مصاحبه رو دررو با 620 جوان افغانستانی 29-15 ساله ساکن در شهرهای تهران و مشهد گردآوری شد. نتایج بیانگر تمایل و قصد پایین جوانان افغانستانی (بویژه نسل دوم مهاجران) به بازگشت به کشورشان و ماندگاری اکثر آنها در جامعه ایران بهویژه در برهه زمانی کوتاهمدت و میانمدت است. نتایج تحلیل چندمتغیره نشان داد عوامل مختلفی نظیر جنسیت، تحصیلات، وضعیت نسلی، پایگاه اقتصادی- اجتماعی خانوار، طول مدت اقامت خانواده در ایران، الگوهای سازگاری، رضایت اجتماعی، تجربه تبعیض، و بستر محلّهای و شهری بر گزینهها و استراتژیهای مختلف مهاجرتی جوانان افغانستانی تاثیرگذارند. بطور کلی از مقاله میتوان نتیجه گرفت که مهاجرت بازگشتی نه تنها تحتتاثیر عوامل فردی و جمعیتشناختی است، بلکه به شدّت تحتتاثیر عوامل و بسترهای زمینهای و ساختاری است.
Return migration is an important but less studied issue in migration literature. This paper aims to study the levels and determinants of intention of Afghan youth toward returning to Afghanistan or staying in Iran. The data is drawn from a sample survey among Afghan youth 15-29 conducted in Mashhad and Tehran cities in 2010. The results are indicative of low willingness and intention of Afghan youth (especially for second-generation Afghans) to return to Afghanistan, and inversely, their high intention to stay in Iran for short- and mid-term periods. Multivariate analysis revealed that several socio-demographic factors affect migration options and strategies. Gender, education, generation, SES, length of family’s residence in Iran, adaptation patterns, social satisfaction, sense of discrimination, and neighborhood situation were found as important determinants of migration strategies. In conclusion, return migration is not only influenced by demographic and individual factors, but also, it is significantly affected by contextual and structural conditions.
خلاصه ماشینی:
بازگشت به وطن يا ماندن جوانان افغانستاني در ايران 1 رسول صادقي ، محمدجلال عباسيشوازي تاريخ دريافت : ١٣٩٤/٦/١٠ تاريخ پذيرش : ١٣٩٤/١٢/١٥ چکيده مهاجرت بازگشتي موضوعي مهم اما کمتر مطالعه شده در مطالعات مهاجرتي است .
نتايج بيانگر تمايل و قصد پايين جوانان افغانستاني (بويژه نسل دوم مهاجران ) به بازگشت به کشورشان و ماندگاري اکثر آنها در جامعه ايران به ويژه در برهه زماني کوتاه مدت و ميان مدت است .
نتايج تحليل چندمتغيره نشان داد عوامل مختلفي نظير جنسيت ، تحصيلات ، وضعيت نسلي، پايگاه اقتصادي-اجتماعي خانوار، طول مدت اقامت خانواده در ايران ، الگوهاي سازگاري، رضايت اجتماعي، تجربه تبعيض ، و بستر محلّه اي و شهري بر گزينه ها و استراتژيهاي مختلف مهاجرتي جوانان افغانستاني تأثيرگذارند.
نتايج رگرسيون لجستيک چندوجهي از عوامل تعيين کننده نّيات مهاجرتي جوانان افغانستاني (به تصویر صفحه رجوع شود) از اينرو، در بين متغيرهاي جمعيت شناختي، جنسـيت ، تحصـيلات ، وضـعيت زناشويي، مذهب و وضعيت نسلي بطور معناداري گزينه ها و استراتژي هاي مهاجرتي را تحت تأثير قرار مي دهند؛ زنان بيشتر از مردان تمايل و قصد دارند در ايران بمانند و محيط ايران را بيشتر براي زندگي ترجيح مي دادند.
The Second Generation Afghans in Iran :Integration, Identity and Return, Kabul: Afghanistan Research and Evaluation Unit.
The Determinants of Return Migration Intentions among Moroccan Migrants in Europe, Paper to be presented at XXVI IUSSP International Population Conference, Marrakesh.
Return" Migration Intentions among Second- Generation Turks in Europe: The Effect of Integration and Transnationalism in a Cross-National Perspective, Journal of Mediterranean Studies, 20, Pp. 365-388.