چکیده:
رابطهی تعداد فرزندان خانواده و سرمایهی انسانی آنها پیامدهای مهمی برای طراحی سیاست جمعیتی بهینه دارد. در این مقاله رابطهی تعداد فرزندان خانواده با عملکرد تحصیلی آنان به روش حداقل مربعات معمولی با کنترل روی عوامل مخدوشگر بررسی میشود. با استفاده از دادههای خام دو درصد سرشماری ۱۳۹۰ نمونهای از افراد در سن تحصیل ساخته شده است. مدل تجربی مورد استفاده امکان وجود رابطهی غیرخطی بین تعداد و شاخصهای عملکرد تحصیلی فرزندان را فراهم میسازد. کنترلهایی برای ترتیب تولد فرزندان نیز درنظر گرفته شده است. عملکرد تحصیلی با دو شاخص پیشرفت تحصیلی و عقبماندگی تحصیلی سنجیده میشود که از تطبیق پایهی ثبتنامی دانشآموز و پایهی مورد انتظار بر اساس سن محاسبه میشود. نتایج نشان میدهد یک رابطه U-معکوس بین تعداد فرزندان و عملکرد تحصیلی آنان وجود دارد. در هر دو نمونه شهری و روستایی با افزایش تعداد فرزندان از یک به دو، عملکرد تحصیلی آنان بصورت معنیداری بهبود مییابد ولی برای خانوادههای با سه فرزند و بیشتر اضافهشدن یک فرزند دیگر، عملکرد تحصیلی آنان را تضعیف میکند. مبتنی بر نتایج این مطالعه پیشنهاد میشود سیاستهای جمعیتی بهگونهای طراحی شوند که بصورت ناهمگن بر انگیزههای باروری خانوادههای با تعداد فرزندان مختلف تاثیر بگذارند.
The relationship between number of children in the family and children's human capital has important implications for optimal population policy. We examine the relationship between number of children in the family and children educational outcomes. Using the two percent sample of individual records from Iran Population Census 2011, we constructed a sample of school age children. The empirical model allows for non-linear effects of children quantity on their educational attainment while controlling for other observable household characteristics. Birth order was a key confounding factor which was controlled for. Educational attainment was measured by school progression constructed from comparing actual school grade and expected school grade based on age. Estimation results, using unrestricted ordinary least squares with controlling for confounders including birth order, shows an inverse-U relationship between number of children in the family and educational outcomes; children’s educational performance improves significantly as the number of children increases from one to two. But for families with three or more children, increasing the number of children significantly deteriorates educational outcomes. This corroborates previous findings in the recent literature.
خلاصه ماشینی:
در هر دو نمونه شهري و روستايي با افزايش تعداد فرزندان از يک به دو، عملکـرد تحصيلي آنان بصورت معني داري بهبود مي يابد ولي براي خانواده هاي با سـه فرزنـد و بيش تـر اضافه شدن يک فرزند ديگر، عملکرد تحصيلي آنان را تضـعيف مي کنـد.
شعار «دو بچه کـافي است » توسط دولت تبليغ ميشد و با گسترش خانه هاي بهداشت و ارائه ي خدمات پيش گيـري 1- Quantity-Quality Trade-off in Fertility Choice 2- Gary Becker 3- HG Lewis 4- Oded Galor 5- David Weil 6- Nancy Qian از بارداري هزينـه ي داشـتن خـانواده کـم جمعيـت کـاهش يافـت .
(چيـان ، ٢٠٠٩) بـا ارائـه ي شـواهدي از ادبيـات 1- Eric Hanushek 2- Mark Rosenzweig 3- Kenneth Wolpin 4- Jungmin Lee 5- Sandra Black 6- Joshua Angrist 7- Difference in Difference روانشناسي و ارائه ي يک مدل نظري ادعا ميکند امکان دارد اثر حاشيه اي کيفيـت در حاشـيه ي يک فرزند مثبت و در سطوح بيش تر مانند سه يا چهار فرزند منفـي باشـد.
1- Child at home در جدول (٢) براي هر دو نمونه شهري و روستايي، شاخص هاي عقب ماندگي تحصيلي و پيشرفت تحصيلي به همراه سال هاي تحصيل پدر و مادر به تفکيک تعداد فرزندان خانواده آمده است .
اثر حاشيه اي و کل تعداد فرزندان روي شـاخص پيشـرفت تحصـيلي بـراي نمونـه شـهري و روستايي به ترتيب در شکل هاي (٢-الف ) و (٢-ب ) نشان داده شده است (باتوجه بـه سـتون هـاي جدول (٤)).