چکیده:
هدف:در این مقاله هدف نویسندگان ارائه پاسخی مستدل به این سؤال است که عبدالفتاح السیسی رئیسجمهور مصر چگونه ماهیت قدرت در این کشور را به سمت یک نظام اقتدارگرا سوق داده است و این مسئله چه پیامدهایی برای مصر به همراه خواهد داشت؟
روش: در این مقاله، روش مورد استفاده از نوع تحلیلی- توصیفی است.
یافتهها: کشور مصر پس از سقوط حکومت افسران جوان در کشاکش بیداری اسلامی هیچگاه نتوانست به یک الگوی دولت مبتنی بر دموکراسی در جهان عرب دست یابد. گذشته از پراتوریانیسم حاکم بر نظام سیاسی از دوران ناصر تا سقوط زودهنگام دولت اخوانی محمد مرسی، کشور مصر در عرصههای سیاسی و اقتصادی نیز دستاوردهای قابلتوجهی نداشته است.
نتیجهگیری: احیای سنت افسران در سرکوب اسلامگرایان بهویژه اخوانالمسلمین، اصلاح قانون اساسی این کشور، برگزاری انتخابات مهندسیشده در راستای ابقا در قدرت، فساد مالی گسترده در دستگاه دولتی سیسی، افول چشمگیر اقتصاد مصر و کلان بدهیهای این کشور، زوال جایگاه سیاسی مصر در جهان عرب و درنهایت نقض فاحش حقوق بشر مسائل کلانی هستند که دولت سیسی را به سمت و سوی شکلگیری در یک دولت استبدادی و بهنوعی بازگشت به دوران حکومت مبارک و پیشامرسی سوق داده است.
Objective: In this article, the authors aim to provide a reasoned answer to the question of how Egyptian President Abdel Fattah al-Sisi has shifted the nature of power in the country to an authoritarian system, and what will be the consequences for Egypt? Method: In this paper, the method is analytical-descriptive. Results: Egypt has never been able to achieve a model of a democratic government in the Arab world after the fall of the government of young officers in the conflict of the Islamic Awakening. Apart from the Praetorianism that ruled the political system from the time of Nasser to the early fall of the Brotherhood government of Mohamed Morsi, Egypt has not made significant achievements in the political and economic fields. Conclusion: Reviving the tradition of officers in suppressing Islamists, especially the Muslim Brotherhood, amending the constitution, holding engineered elections to stay in power, widespread financial corruption in the Sisi government, significant decline in the Egyptian economy and large debts, deterioration of Egypt's political position in the Arab world, and ultimately gross human rights violation are major issues that have led the Sisi government to form an authoritarian government and, in a way, to return to the era of Mubarak and pre-Morsi rule.
خلاصه ماشینی:
نتیجهگیری: احیای سنت افسران در سرکوب اسلامگرایان بهویژه اخوانالمسلمین، اصلاح قانون اساسی این کشور، برگزاری انتخابات مهندسیشده در راستای ابقا در قدرت، فساد مالی گسترده در دستگاه دولتی سیسی، افول چشمگیر اقتصاد مصر و کلان بدهیهای این کشور، زوال جایگاه سیاسی مصر در جهان عرب و درنهایت نقض فاحش حقوق بشر مسائل کلانی هستند که دولت سیسی را به سمت و سوی شکلگیری در یک دولت استبدادی و بهنوعی بازگشت به دوران حکومت مبارک و پیشامرسی سوق داده است.
اینکه ماهیت این اعتراضات را بیداری اسلامی بنامیم یا از عنوان بهار عربی استفاده نماییم و از طرفی اینکه بخواهیم آیا موفقیتآمیز بودن آن را بررسی نماییم، اساس و هدف مقاله کنونی نیست، بلکه باید به تحلیلی واقعبینانه و به دور از هرگونه داوریهای ارزشی مبادرت کرده و این مسئله اصلی که چرا مصر پسامرسی در سراشیبی بازگشت به دوران حکومت افسران جوان قرار گرفت و عمق شکافها میان دولت نوظهور اخوان و مرسی به حدی رسید که کمتر از نیم دهه ارتش مصر زعامت این سرزمین را مجدداً به دست گرفته و ارتشبد عبدالفتاح السیسی رئیسجمهور این کشور شد را مورد تحلیل قرار دهند.
3. الیزابت اسکندر منیر و آنت رنکو در مقالهای با عنوان: «The Fall oF the Muslim Brotherhood: Implications for Egypt»، ابتدا این مسئله را مطرح میکنند که مصر در زمان حسنی مبارک یکی از مقتدرترین کشورهای خاورمیانه و جهان عرب قلمداد میشد، اما اخوانالمسلمین سیاستهای سکولارطلبانه وی را به چالش کشید و اسلامخواهی و استبداد زدایی از دولت مبارک، مهمترین عامل بسیج منابع تودههای ناراضی مصری از سوی اخوانیها بود.