چکیده:
بازارکار ایران از نظر تغییرات «خالص تعداد شاغلین»، در فاصله سالهای 1384 تا 1390 ، پدیده «رشد بدون اشتغال» و در فاصله سالهای 1391 تا 1395، پدیده «اشتغال بدون رشد» را تجربه کرده است..مقاله حاضر از میان «چگونگی» و «چرایی» بروز این دو پدیده معماگونه، به چگونگی وقوع آن در بازارکار میپردازد. از آنجا که متغیرِ «خالص تعداد شاغلین» به تنهایی اطلاعات مورد نیاز برای توضیح چگونگی تحولات اینچنینی را فراهم نمیکند، در این مقاله با اتکای به ادبیات بازار کار، مولفههای استخدام و جدایی از بازار کار، تحت عنوان «جریانهای نیرویکار» بر حسب ویژگیهای مختلف محاسبه شده و نشان داده میشود که رشد قابل توجه تعداد شاغلین در فاصله سالهای 1391 تا 1395، همزمان با کاهش جدایی نیرویکار و کاهش خروج شاغلین از بازار کار بوده و نه افزایش استخدام نیرویکارجدید. محاسبات انجام شده همچنین نشان میدهد که از سال 1391 به بعد، وضعیت فعالیت بازارکار از نظر میزان تغییر وضعیت شاغلین، بیکاران و جمعیت غیر فعال، از ثبات بیشتری در مقایسه با گذشته برخوردار بوده است.
From 1384 to 1395, Iran's labor market experienced two puzzling behaviors in the total number of employees, which we call: “puzzles of jobless growth (1384-1390) and growthless employment (1391-1395)". These two puzzles cannot be explained by focusing only on the net changes in the total number of employees. Alternatively, we need to focus on the dynamic labor market indicators. For this purpose, we estimated the labor flow rates for these two periods. Our results indicate that the sharp increase in the total number of employees between 1391 and 1395 was correlated with a sharp reduction in the separation rate and, contrary to expectation, the hire rate did not increase. We also found that, in the second period, workers became more stable in their current activity status in comparison to the first period.