چکیده:
این پژوهش، با هدف بررسی پیشبینی دلبستگی نوجوان به والدین و همسالان با خودکارآمدی اجتماعی و رضایت از زندگی انجامشدهاست. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی میباشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشآموزان پسر مقطع متوسطه دوم شهرستان زاهدان در سال تحصیلی 94- 93 بودهاند. حجم نمونه شامل 373 نفر که به روش نمونهگیری خوشهای چندمرحلهای انتخاب شدند. برای گردآوری دادهها از پرسشنامههای دلبستگی به والدین و همسالان آرمسدن و گرینبرگ (1987)، خودکارآمدی اجتماعی نوجوان کنلی (1989) و رضایت از زندگی دانشآموزان هوبنر و همکاران (1994) استفاده شد. تجزیهوتحلیل دادهها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گامبهگام انجام شد. نتایج همبستگی پیرسون نشان داد که ابعاد دلبستگی به پدر، دلبستگی به مادر و دلبستگی به دوستان با خودکارآمدی اجتماعی و رضایت از زندگی ارتباط معناداری دارند. نتایج رگرسیون گامبهگام نشان داد، ارتباط با دوستان بیشترین سهم پیشبینیکنندگی را برای خودکارآمدی اجتماعی و ارتباط با والدین کمترین سهم را دارند. نتایج رگرسیون گامبهگام برای رضایت از زندگی نشان داد که اعتماد به دوستان بیشترین سهم و ارتباط با والدین کمترین سهم پیشبینی کنندگی را داشتند.
The objective of the present study was evaluating the relationship between Parent and Peer Attachment of teenagers and social self-efficiency as well life satisfaction. This study was descriptive, correlative type. The target includes all by second-grade High school of Zahedan Township within academic year of 2014-15. The sample volume is 373 persons, who are selected based on the multi-stages cluster sampling. Parent and Peer Attachment Questionnaire (Armsden & Greenberg, 1987), Teenager Social Self-efficiency Questionnaire (Kenoly, 1989) and student life satisfaction (Huebner et al., 1994) are used to collect data. Data are analyzed using Pearson correlation coefficient and step-by-step Regression. The results of Pearson Correlation showed there is a significant relationship between the aspects of attachment to father, attachment to mother and attachment to friends in respect to social self-efficiency and life satisfaction. The results of step-by-step Regression showed relationship with friend has the most share of predicting for social self-efficiency, while the least one is allocated for relationship with parents. The result step-by-step Regression for life satisfaction showed relationship with friend has the most share of predicting for trust to friends, while the least one is allocated for relationship with parents.
خلاصه ماشینی:
روان شناسان معتقدند که رابطه کودک با همسالانش و والدين مي تواند سهم بسزايي در رشد و سلامت اجتماعي و عاطفي وي دانش آموزان داشته باشد (اسکوين ١، ٢٠٠٤)؛ براي مثال گالانکي، کلانتري و عزيزي (١٩٩٩) بر اين باورند که گروه همسال ، مهم ترين شبکه اجتماعي در زندگي دانش آموزان است و ارتباط با همسالان پيش بيني کننده سازگاري آينده آنان است (علامه ، شهني ييلاق ، حاجي يخچالي و محرابي زاده هنرمند، ١٣٩٦) و يکي از عوامل مهم در ايجاد رابطه مطلوب اجتماعي خودکارآمدي اجتماعي است و خودکارآمدي يعني اعتقاد و باور خود شخص به اينکه ميتواند در موقعيتي خاص ، به خوبي عمل کند و موفق شود (بندورا، ١٩٩٣).
دليل اين امر ميتواند به خاطر اين باشد که نوجواني دوراني است که فرد بيش ازپيش به حضور همسالان حمايتگر احتياج دارد (به نقل از حجازي، اژه اي، رنجبر، ١٣٩٢)؛ بنابراين با توجه به مطالب گفته شد هدف از پژوهش حاضر بررسي پاسخ گويي به اين سؤالات است : ١- آيا دل بستگي به والدين 1 Cvolution theory 2 Behavior system 3 Exploratory system 4Caregiving system 5 Sexual mating system 6 Attachment system 7 Magai 8 Miling و همسالان توان پيش بيني خودکارآمدي اجتماعي و رضايت از زندگي در نوجوانان را دارد؟ ٢- کدام يک از ابعاد دل بستگي به والدين و همسالان با خودکارآمدي اجتماعي و رضايت از زندگي بيشترين توان پيش بيني کنندگي را دارد؟ روش شناسي پژوهش روش تحقيق : روش پژوهش ، توصيفي از نوع همبستگي ميباشد.