نویسنده: شریفی، معصومه؛ رفیعی، محسن؛
مطالعات تربیتی و اجتماعی قرآن و عترت بهار و تابستان 1399، سال سوم - شماره 5 (14 صفحه - از 85 تا 98 )
«عفاف» و «حجاب»، واژگانی مقدّس و نامآشنا در ادیانالهی، بهویژه آیین اسلام هستند و از دیرباز مورد توجّه مفسّران، محدّثان، تاریخنگاران، جامعهشناسان و سایر اندیشمندان بودهاند. این دو واژه، افزون بر اینکه ریشه در شرع دارند، امری فطری بوده و مورد پسند روح پاک طلب آدمی هستند. با بررسی واژگان عفاف و حجاب میتوان دریافت که رابطهی این دو، به لحاظ منطقی، «عام و خاص مطلق» است؛ یعنی هرچند ممکن است برخی از باحجابها عفیف نباشند، ولی هر عفیفی حتما باحجاب است. به دیگر سخن، هر آنکه عفیفتر و از درون پاکتر باشد، خود را بیشتر به حجاب و پوشش، مقیّد میداند. با توجه به بررسیهای انجام شده در قرآنکریم و کتاب مقدس، فرضیه این پژوهش به اثبات رسید که همه ادیانالهی به عفاف و حجاب اهمیت بسیار دادهاند و احکام متعددی برای ان وضع کردهاند. در قرآنکریم هم که برترین و ماندگارترین آییننامه الهی است، عفاف و حجاب، جایگاهی بس بالا و والا دارد و کاملترین و جاودانهترین آییننامهها و فرمانها به منظور حفظ حجاب و عفاف و جلوگیری از ابتلا به گناهان مخرب شخص و جامعه آمده است. یافتههای پژوهش نشان میدهد که جلوههای حجاب و عفاف در قرآنکریم در چهار سطح پوشش، نگاه، گفتار و رفتار است.
کلیدواژه ها:- دریافت فایل ارجاع :
(پژوهیار,
,
,
)