چکیده:
مدیریت راهبردی منابع انسانی رویکرد جدیدی است که برای پوشش شکاف موجود بین توسعه منابع انسانی و توسعه انسانی ایجاد میشود. در این پژوهش، تلاش میشود تبیین کاملی از مفهوم توسعه منابع انسانی در سطح ملّی در جهت معماری منابع انسانی کشور ایران صورت گیرد و با کمک روش دادهبنیاد و با مصاحبه از خبرگان و سیاستگذاران حوزههای مرتبط با توسعه منابع انسانی ملّی و کدگذاری آن مدل جامعی ارائه شود. سیاستگذاری جمعیت، مدیریت مهاجرت، آموزشهای عمومی، آموزشهای تخصصی، آموزشهای مهارتی، ارتقای سلامت و بهداشت، مقابله با آسیبهای اجتماعی، و برنامهریزی اشتغال به عنوان ابعاد اصلی توسعه منابع انسانی ملّی شناسایی میشوند. در انتها تلاش میشود با توجه به نتایج راهکارهای پژوهشی و عملیاتی ارائه شود.
Strategic human resource management (SHRM) is a new approach created to bridge the gap between human resource development (HRD) and human development (HD). Applying grounded theory method and interviewing related experts and policy makers, this study intends to explain the concept of national human resource development (NHRD) along with human resource architecture in Iran and present a comprehensive model. Population policy-making, migration management, public education, professional education, skills training, health promotion, social harm management and employment planning were identified as the main dimensions of national human resource development. Based on these findings, research and operational
solutions are presented.
خلاصه ماشینی:
در این پژوهش، تلاش میشود تبیین کاملی از مفهوم توسعه منابع انسانی در سطح ملّی در جهت معماری منابع انسانی کشور ایران صورت گیرد و با کمک روش دادهبنیاد و با مصاحبه از خبرگان و سیاستگذاران حوزههای مرتبط با توسعه منابع انسانی ملّی و کدگذاری آن مدل جامعی ارائه شود.
سهم پژوهش حاضر بررسی توسعه منابع انسانی ملّی با Human Resource Development (HRD) توجه به واقعیات کشور ایران و تلاش برای پر کردن شکاف بین توسعه منابع انسانی و توسعه انسانی کشور ایران است.
در Strategic Human Resource Management (SHRM) نتیجه، توجه به توسعه منابع انسانی سازمانی بهتنهایی کافی به نظر نمیرسد و رویکرد مدیریت راهبردی منابع انسانی در حال ظهور است که رویکردی جدید و آیندهپژوه دارد و به این موضوع توجه میکند که اگر نقشه و نگاهی درست به آینده نباشد و اگر آینده را در حوزه مدیریت منابع انسانی و مدیریت راهبردی منابع انسانی بهخوبی معماری نشود، برنامهها و اقدامها اثربخشی لازم را ندارند (طبرسا، ۱۳۹۵).
همچنین، در آخرین پژوهشهای این حوزه بر لزوم توجه بومی به توسعه منابع انسانی ملّی و ارائه مدل مختص کشورهای مختلف بر مبنای واقعیات موجود در آن کشورها تاکید میشود.
هرچند در مورد ابعاد مدل توسعه منابع انسانی ملّی در پژوهشهای گذشته مواردی اشاره میشود، اما نیاز است این ابعاد و مولفهها در هر کشوری با توجه به شرایط خود استخراج شود.
توسعه منابع انسانی ملّی برای کشور بدون تمرکز بر ارتباط ابعاد و مولفههای این مدل برای سیاستگذاری و تصمیمگیریهای کلان ناممکن است.