چکیده:
مبارزه با جرایم سازمانیافتۀ فراملی، با اقدامات پیشگیرانه و سرکوبگر، از مجرای همکاری دولتها میسر است. کنوانسیون پالرمو دولتها را در زمینۀ استفاده از تدابیر پیشگیرانه تشویق به همکاری نموده و مادۀ 31 کنوانسیون، به پیشگیری از جرم میپردازد. اقدامات سرکوبگر در مرحلۀ پس از وقوع جرایم و در پاسخ و واکنش به آنها صورت میگیرد. هیچ کشوری به تنهایی نمیتواند در مبارزه با این معضل جهانی موفق شود؛ چراکه دامنۀ جرایم به آن سوی مرزها کشیده شده است. در مبارزه با جنایات سازمانیافتۀ فراملی، کاربست راهکارها و پروتکلهای الحاقی کنوانسیون پالرمو توسط دولتها میتواند بسیار کارآمد باشد. این پژوهش با رویکرد کیفی و به شیوۀ تحلیلی- توصیفی، در پی پاسخ به این پرسش است که آیا مبارزه با جنایات سازمانیافتۀ فراملی با اقدامات پیشگیرانه و سرکوبگرانۀ کنوانسیون پالرمو محقق خواهد شد؟ یافتهها نشان داد، کنوانسیون پالرمو نسبت به دیگر اسناد بینالمللی موفقتر بوده و میتواند مبنای مؤثری در مبارزه با جرایم سازمانیافتۀ بینالمللی باشد.
The fight against transnational organized crime is possible through the co-operation of governments through preventive and repressive measures. The Palermo Convention encourages States to co-operate in the application of preventive measures, and Article 31 of the Convention deals with the prevention of crime. Repressive actions take place in the post-crime phase and in response to them. No country alone can succeed in tackling this global dilemma; Because the scope of crimes has been extended beyond the borders. In the fight against transnational organized crime, the application of the strategies and protocols to the Palermo Convention by governments can be very effective. This research, with a qualitative and analytical-descriptive approach, seeks to answer the question of whether the fight against transnational organized crime will be achieved through the preventive and repressive measures of the Palermo Convention. The findings show that the Palermo Convention is more successful than other international instruments and can be an effective basis in the fight against international organized crime.
خلاصه ماشینی:
این سند با یادآوری این نکته که همکاری در زمینه پیشگیری از جرم و مبارزه علیه بزهکاری اقدامی ضروری برای کمک به پیشبرد صلح و امنیت بشری است به دولت ها 105 توصیه میکند که برای اتخاذ تدابیر مؤثرِ تعقیب و محاکمه عاملان جنایات سازمان یافتۀ فراملی ، اسناد بین المللی را در این زمینه ها تصویب و اجرا کنند.
چنین اقداماتی میتواند شامل موارد زیر باشد: ١) ایجاد ثبت عمومی برای اشخاص حقیقی و حقوقی که به تأسیس ، اداره و سرمایه گذاری در شخص حقوقی مشغول هستند؛ ٢) پیش بینی امکان محرومیت اشخاص محکوم به ارتکاب جرایم مشمول این کنوانسیون ، به موجب حکم 107 دادگاه یا وسیله مناسب دیگری، برای مدت معقولی از مدیریت اشخاص حقوقی که در حوزٔە صلاحیت آن دولت به ثبت رسیده اند؛ ٣) ایجاد ثبت (سجل کیفری) برای اشخاصی که از انتخاب به سمت مدیریت اشخاص حقوقی محروم شده اند و ٤) مبادلۀ اطلاعات در بندهای الف و ب این بند با مقامات ذیصلاح دیگر دولت های متعاهد.
٢-١) جرم انگاری در کنوانسیون پالرمو، یکی از این توصیه ها، راهبردها و راهکارهایی که برای دولت های عضو در زمینۀ جرایم سازمان یافتۀ فراملی پیش بینی شده ، «جرم انگاری» است .
در کنوانسیون سازمان ملل متحد علیه قاچاق غیرقانونی موادمخدر و داروهای روان گردان ٢١٩٨٨ و کنوانسیون پالرمو ٢٠٠٠، به دولت های عضو توصیه شده که وسیع ترین اقدامات را در زمینۀ معاضدت حقوقی متقابل در تحقیقات ، تعقیب ها و رسیدگیهای قضایی در رابطه با جرایم موضوع این کنوانسیون ها به عمل آورند٣ (اردبیلی، ١٣٨٢: ٢١).