نقش آمریکا در ملت سازی؛ از آلمان تا عراق

"مقدمه پس از دخالت نیروهای نظامی آمریکا در جنگ جهانی دوم که به منزلهء پایان راهبرد انزواگرایی این کشور در عرصه بین الملل محسوب می‌شود،گروهی از استراتژیست‌ها و مشاوران امنیتی در عرصه سیاستگذاری خارجی مطرح شدند که معتقد بودند ایالات متحده به‌ عنوان یک ابر قدرت قادر است و می‌باید برای حفظ منافع و محیط امنیتی خود به‌ویژه در مناطق استراتژیک جهان،رژیم‌های رادیکال و معارض نظم بین الملل را از طریق جنگ تغییر داده و رژیم‌های هم‌پیمان و مدافع حفظ وضع موجود را جایگزین آنها سازد. برای تدوین قواعد مذکور،نویسندگان کتاب‌ عملیات آمریکا در آلمان و ژاپن پس از پایان جنگ دوم جهانی را به عنوان استانداردها و نمونه‌های کاملا موفق ملت‌سازی مفروض گرفته‌اند زیرا مطابق ارزیابی آنان علاوه بر ایجاد یک‌ نظام با ثبات و دموکراتیک،آلمان غربی پس از ده سال به عضویت ناتو درآمد و ژاپن نیز در طول ده سال به لنگرگاه امنیتی منطقه تبدیل شد. بر این اساس،کتاب درصدد پاسخ به این پرسش محوری است که علت این سطح از اختلاف در کسب موفقیت چیست؟و چه درس‌هایی می‌توان از کوشش‌های گذشته آموخت‌ که برای عراق کاربرد داشته و قابل قیاس با تلاش‌های صورت گرفته در مدل‌هایی چون آلمان‌ غربی و ژاپن باشد؟فرضیهء اصلی کتاب در پاسخ مدعی است تمایزات اصلی میان مواردی‌ چون آلمان و ژاپن و عملیات‌های ناموفقی چون سومالی و هائیتی نه در سطوح متفاوت‌ برخورداری از فرهنگ غربی،رشد اقتصادی و یا تجانس قومی-فرهنگی بلکه به سطح تلاش‌ و سرمایه‌گذاری ایالات متحده و هم‌پیمانانش در پروژهء ملت‌سازی و شیوهء نقش‌آفرینی دیگر بازیگران دخیل بازمی‌گردد."