چکیده:
سازماندهی سیاسی فضا در جهان امروز اهمیت زیادی پیدا کرده است. در سطح تقسیمات کشوری و تفویض اختیار به مناطق به دلیل اقتضائات دیوانی و سیاسی، حکومتها ناچار از سازماندهیهای جدیدتر با توجه به شرایط خود شدهاند. درنتیجه این تحولات بهتدریج ساختارهای جدیدی برای مدیریت فضا شکل گرفت که این ساختارها کنشهای انسانی را ساماندهی میکنند. بر این اساس طیفی گسترده از کشورهای با اختیارات گسترده محلی تا کشورهای متمرکز بسیط با فقدان اختیارات محلی شکل گرفتهاند. در ترکیه همه سطوح مدیریت محلی و ناحیهای و تفویض اختیار به نهادهای عمومی غیردولتی در پرتو اصل تلقی واحد از دولت ـ ملت قابل تحلیل است و در صورت تعارض بین اختیارات و صلاحیتهای اداری اصل سوم و صدوبیستوسوم بر سایر اصول رجحان خواهد داشت. یافتههای این پژوهش نشان میدهد که اگرچه ترکیه در دو دهه قبل، اصلاحات زیادی درزمینهی مدیریتهای محلی براساس استانداردهای اروپا انجام داد اما با ناامیدی این کشور از ورود به اتحادیه اروپا، مجددا نظام متمرکز تقویت شده است. «نظام کنترل دولت مرکزی» بر مدیریتهای محلی ماهیت چندلایه دارد و نهادهای محلی توسط نهادهای ملّی به طرق مختلف محدود و کنترل میشوند.
With the formation of state in the geographical space, a kind of management and administrative system will be necessary for them. There is a relationship between state and the pattern of spatial distribution of political power in geographical areas. The spatial distribution of power varies in political systems and systems. In the federal states, there are vast local powers, and in the centralized states, they are associated with a lack of local authority.
In the Republic of Turkey, we must explain all levels of the local and the regional administration and the delegation of authority to public organizations in the light of the principles of the unitary state. As articles 3 and 123 of the constitution indicate, the central government's will is determinative in the case of conflict between administrative power and competencies. The findings of this study show that although Turkey has established several local governance reforms based on European standards in the last two decades, its centralized system has been strengthened again after its frustration with the accession to the European Union. The "central government control system" over local authorities is multilayered so that these authorities are limited and controlled by the national government in various ways. This research has drawn a study about the political-administrative relations between the central government and sub-national authorities in the Republic of Turkey.
خلاصه ماشینی:
سرشت نهاد دولت در ترکیه براساس اصول غیرقابل تغییر در قانون اساسی و مؤلفههای ایدئولوژیک گرهخورده است که اصل دولت متمرکز یکی از آنهاست؛ بنابراین همه سطوح مدیریت محلّی و ناحیهای و تفویض اختیار به نهادهای عمومی غیردولتی در پرتو «اصل تلقی واحد از دولت ـ ملت» قابلتحلیل است و در صورت تعارض بین اختیارات و صلاحیتهای اداری اصل سوم و صدوبیست وسوم بر سایر اصول حکومت خواهند داشت.
یافتهها ترکیه: تأثیر تحولات خارجی بر سیاستِ مدیریت فضا حکومت ترکیه پس از کودتای 1980 کنعان اورن و تحویل دولت به عناصر غیرنظامی در 1983 که با پیشتازی حزب مام میهن و کادرهای سیاسی آن (تورگوت اوزال و سلیمان دمیرل) همراه بود، این کشور روند تمرکززدایی با تکیه بر اصول قانون اساسی جدید را آغاز کرد و درنتیجه آن مدیریتهای محلی گسترش پیدا کردند و از سال 2002 با روی کار آمدن حزب عدالت و توسعه تغییرات بیشتری به خود دید (آپان، 2015: 307).
این نهاد بخشی از ساختار یکپارچه دولت در ترکیه محسوب میشوند و براساس ماده 126 قانون اساسی تشکیل شدهاند و ساختار آن عبارت است از: الف) اداره دولتی ایل (استانداری) 1- والی 2- روسای شعبه اداره ایل 3- سازمان اداری ایل ب) اداره ایلچه یا فرمانداری 1- قائممقام (فرماندار) 2- رؤسای شعبه اداره ایلچه 3- سازمان اداری ایلچه پ) بوجاک یا شهرستان 1- مدیر بوجاک 2- انجمن بوجاک 3- کمیسیون بوجاک سه) مدیریتهای محلی یا اداره از محل براساس اصل 127 قانون اساسی ترکیه، سازمانهای محلی برای ارائه خدمات عمومی و ذیل نظام متمرکز به رسمت شناخته شدهاند.