چکیده:
برخورداری از الگوی حکمرانی مطلوب و سیاستهای همراستا، لازمه ارتقاء شفافیت اقتصادی دولت است. در مقاله حاضر، با هدف دستیابی به الگوی حکمرانی و سیاستهای مطلوب ارتقاء شفافیت اقتصادی، اسناد سیاستی دو کشور ایران و سنگاپور، همراه با فایل کتبی مصاحبه با 13 نفر از خبرگان سیاستگذاری و مبارزه با مفاسد دولتی مورد بررسی و تحلیل محتوای کیفی قرار گرفت. بر اساس یافتههای این پژوهش، الگوی حکمرانی مطلوب برای ارتقاء شفافیت اقتصادی در ایران مبتنی بر حکمرانی شبکه ای با 9 مقوله اصلی و 24 مقوله فرعی سیاستی ارائه گردید. در نهایت راهکارهای سیاستی برای ارتقاء شفافیت اقتصادی در ایران پیشنهاد شد.
Economical Transparency can be determined for governments through Corruption Perception Index (CPI). In this research with studying Iran and Singapore, has been tried to find appropriate Governance Model and its related policies for achieving success in improving government economic transparency. Based on this aim, the researcher interviewed with 13 political and policy experts which is complementary with analyzed formal documents. The research methodology is case study with descriptive-qualitative content analysis technique. For checking dependability and confirmability, research process and results have been reviewed and confirmed by 5 experts. Also according to our calculations, test-retest reliability was 0.84 and Cohen’s Kappa was 0.78 that make us trust to the results. According to the results, the best governance model for government economic transparency is “network governance” with 9 categories and 24 subcategories of policies.
خلاصه ماشینی:
در مقاله حاضر، با هدف دستيابي به الگوي حکمراني و سياست هاي مطلوب ارتقاء شفافيت اقتصادي، اسناد سياستي دو کشور ايران و سنگاپور، همراه با فايل کتبي مصاحبه با ١٣ نفر از خبرگان سياستگذاري و مبارزه با مفاسد دولتي مورد بررسي و تحليل محتواي کيفي قرار گرفت .
(رجوع شود به تصویر صفحه) بنابراين ، اين سؤال اساسي مطرح ميشود که چگونه ميتوان به ارتقاء سطح شفافيت اقتصادي در دولت دست يافت و فساد دولتي را کنترل نمود؟ يکي از عواملي که انديشمندان در پاسخ به اين سؤال توصيه ميکنند، توجه به الگوي حکمراني و تشکيل سياست هاي مطلوب و همراستا با الگوي حکمراني براي شفافيت و مبارزه با فساد است (شاه آبادي و پورجوان ، ١٣٨٩؛ ٢٠١٥ ,Robinson ;٢٠١٠ ,Chiang Shih ;٢٠١٥ ,Karhula).
در جدول (٢) ويژگيهاي برجسته هر يک از اين الگوها آمده است : جدول ٢- ويژگيهاي برجسته و متمايز الگوهاي حکمراني (رجوع شود به تصویر صفحه) 7 - Traditional Public Administrative 8 - New Public Management (NPM) 9 - New Public Governance (NPG) (رجوع شود به تصویر صفحه) همچنانکه در جدول فوق مشاهده ميشود، با گذار از حکومت سلسله مراتبي به الگوي حکمراني شبکه اي، در سياست هاي دولت ها تغييراتي قابل مشاهده است .