چکیده:
به فاصلهی کوتاهی پس از اکتشاف ژنها وخصوصا حصول یافتهها و دستاوردهای جدید درعلم ژنتیک، آشکارشد که علاوه بر برخی صفات ظاهری وجسمانی، رفتار انسان نیز تحتتاثیر طبیعت ژنتیک درونی وی میباشد. از اینرو، درمیان گروهی از اندیشمندان و محققان علوم انسانی، علاقه و انگیزهی جدیدی برای مطالعه، پژوهش و دفاع از مبانی ژنتیکی رفتار انسان و نیز ترکیب دانشهای خود باعلم ژنتیک ایجاد شد. در این میان، نسل جدیدی از اندیشمندان و محققان علوم سیاسی و روابط بینالملل، با هدف تبیین رفتارهای سیاسی بر مبنای طبیعت ژنتیک انسانی، آغازگر سلسله مطالعات و پژوهشهایی شدند که درنهایت به ظهور یک جریان علمی ودانش میانرشتهای جدیدی به نام «ژنوپولیتیک» منجر گردید. با اینحال، تاکنون، هویت علمی و نیز دستاوردهای آنان، در پژوهشهای داخلی، مورد واکاوی و بررسی دقیقی قرار نگرفته است. این پژوهش به روش جریانشناسی، درصدد پاسخ به این سئوال است که «ژنوپولیتیک، ازچه منظومه وگفتمان، سابقهی تاریخی، موسسان وچهرههای علمی تاثیرگذار، دستاوردها و چالشهایی برخورداراست؟» یافتههای این پژوهش، نشان میدهد «ژنوپولیتیک دانشی ترکیبی، طبیعت گرا، تجربهگرا-خردگرا و اثباتگرای تعدیل یافته است که طی بیش از چهاردهه از آغاز، باروشهای رفتارگرا ازجمله مطالعهی دوقلوها وفرزندخواندگی، درقالب یک دانش میانرشتهای منسجم، به تبیین رفتارسیاسی برمبنای طبیعت ژنتیک پرداخته است».
Shortly After the Discovery of Genes, and Especially the New Findings in Genetics, it Became Clear that in Addition to Some Appearance and Physical Characteristics, Human Behavior is also Influenced by the Nature of his Internal Genetics. Hence, a New Interest and Motivation was Created Among a Group of Thinkers and Researchers in the Humanities to Study, Research and Defend the Genetic Foundations of Human Behavior, as well as to Combine their Knowledge with the Science of Genetics. Meanwhile, a New Generation of Thinkers and Researchers in Pol.Science and IR, with the Aim of Explaining Political Behaviors Based on the Nature of Human Genetics, began a Series of Studies and Researches that Eventually Led to the Emergence of New Interdisciplinary Knowledge Called "Genopolitics". However, so Far, Scientific Identity and their Achievements have not Been Carefully Studied in Domestic Research. This Study, by Using Tendency as Method, seeks to Snswer the Question: "What System and Discourse, Historical Background, Founders, Achievements and Challenges does Genopolitics Have?" The Findings of this Study Show that "Genopolitics is A Combined, Naturalistic, Empiricist-Rationalist and Justified Positivism Knowledge that has been Explains Political Behavior Based on the Genetic Nature Over more than Four Decades from the Beginning,
خلاصه ماشینی:
Prefix ٣-٢ تعريف ژنوپوليتيک ژنوپولتيک به معناي مطالعه ي مبناي ژنتيکي رفتار سياسي (٣٦٢ :٢٠١٣ ,Fowler and Dawes)، به شاخه اي از مطالعات ميان رشته اي گفته ميشود که احتمال تأثير ژن ها بر رفتار سياسي انسان ها را از طريق روش هاي علمي و آزمايشگاهي موردبررسي قرار داده و در تلاش براي کشف رابطه ي ميان اشکال خاصي از رفتارهاي سياسي و ژنتيک انساني هستند.
بااينکه ميتوان تبار تاريخي اين گونه مطالعات و تحقيقات را به زمان هاي پيش تر نيز نسبت داد، اما جنبشي با اهداف ، انگيزه ، اعتقادات و ويژگيهاي ساختاريافته و منسجم ، صرفا از بيش از چهار دهه ي گذشته است که در ميان دانشمندان علوم سياسي و روابط بين الملل شکل گرفته و به بررسي تأثير ژن ها بر رفتار سياسي پرداخته و درنهايت ، نتايج و يافته هاي آنان به دانش ميان رشته اي «ژنوپوليتيک » موسوم شده است .
0001/acrefore- 9780190228637-e-1012 Martin, N, Eaves, L, Heath, A, Jardine, R, Feingold, L, & Eysenck, H (1986), “Transmission of Social Attitudes”, Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America, 83(12), 4364-4368 McDermott R, Dawes C, Prom-Wormley E, Eaves L, Hatemi P K (2013), “MAOA and Aggression: A Gene-Environment Interaction in Two Populations”, Journal of Conflict Resolution, 6: 1043- 1064 Misak C (2016), “Pragmatism and the Naturalist Project in Ethics and Politics: Lessons from Peirce, Lewis and Ramsey”, Political Studies Review, 1: 7-16 Newrepublic.