چکیده:
نظریه نجات در حقوق آمریکا، محور بحث در خصوص مسؤولیت مدنی مسببان ایجاد خطر در مقابل یاریرسانان نوعدوست است. مراد از آن این است که یاریرسانی که در حین امدادرسانی آسیب صدمه دیده، حق دریافت خسارت از شخصی را دارد که اعمال زیانآور و مقصرانه وی، منجر به نیاز به آن عملیات نجات شده، حتی اگر تلاش برای نجات ناموفق و بیسرانجام باشد؛ زیرا آسیب وارده بر امدادگر نتیجه قابل پیشبینی تقصیر است. در حقوق ایران نیز علیرغم عدم تصریح به این نظریه، نتیجه تحلیل عمومات مسؤولیتمدنی در قالب نهاد تسبیب همسو با حقوق آمریکاست و خسارات وارد بر یاریرسان قابل مطالبه از مسبب ایجاد خطر خواهد بود.
The Rescue Doctrine is the focus of discussion on the civil liability of those endangering others toward Good Samaritans in American law. It means that rescuer who has been injured during the rescue have the right to receive compensation from a person that his harmful and culpable actions led to the need for that rescue operation, even if the attempt to save is unsuccessful. Because the harm incurred by the rescuer is the predictable result of negligence. In Iranian law, despite of not specifying this doctrine, the result of the analysis of the generalities of civil liability in the form of the Tasbib Institution is similar to American law and the damages to the rescuer can be claimed from causing of danger.
خلاصه ماشینی:
مراد از آن این است که یاریرسانی که در حین امدادرسانی آسیب صدمه دیده ، حق دریافت خسارت از شخصی را دارد که اعمال زیان آور و مقصرانه وی، منجر به نیاز به آن عملیات نجات شده ، حتی اگر تلاش برای نجات ناموفق و بیسرانجام باشد؛ زیرا آسیب وارده بر امدادگر نتیجه قابل پیش بینی تقصیر است .
p ,٢٠١٧ ,Casselman) و حتی اذعان داشت که اگر استمدادگری به سبب رفتار مقصرانه خویش در معرض خطر قرار گرفته باشد، یاری - رسان به وی، در صورت آسیب دیدن حق اقامه دعوای مسؤولیت مدنی علیه وی خواهد داشت ؛ حتی اگر تلاش برای نجات آن شخص ناموفق باشد (.
p ,٢٠٠٦ ,Kuklin) و قائل به آن است که زمانی که به سبب تقصیر فرد، خود وی یا دیگری در معرض خطر قرار میگیرد، ورود امدادگر در صحنه حادثه ، قابل پیش بینی است ؛ بنابراین اگر خوانده مسبب ایجاد خطری برای فردی گردد، وی به دلیل رابطه سببیت مستقیم نه تنها نسبت به آن خطر، بلکه نسبت به هرگونه عملیات نجات و آسیب های وارده در حین آن مسؤول است .
البته ، نظریه نجات در حقوق آمریکا حق نامحدودی را برای دریافت خسارت از افرادی که افعال زیان بارشان ، نیاز به امداد را ایجاب نموده ، ایجاد نمیکند؛ بلکه این حق ، دارای محدوده و قلمروی است ؛ زیرا مسؤولیت فرد مسبب ایجاد خطر در قبال یاریرسان تنها در قبال صدماتی است که ناشی از آن خطر حتمی و قریب الوقوع ایجاد شده از سوی وی است و صدمات ناشی از حوادث دیگر را در برنمیگیرد.