چکیده:
هدف: هدف از مطالعه حاضر افزون بر بررسی ویژگیهای روانسنجی (پایایی و روایی) مقیاس
شفقت خود. ء پاسخ به دو انتقاد وارد شده به این مقیاس بود. روش: این پژوهش یک مطالعة
توصیفی -تحلیلی از نوع اعتبارسنجی بود. نمونة این مطالعه شامل ۴۰۰ نفر از دانشجویان دانشگاه
آزاد اسلامی واحد تهران جنوب بود که با روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و مقیاس
شفقت خود نف (۲۰۱۶ الف) را تکمیل کردند. یافتهها: نتایج تحلیل عاملی اکتشافی وجود شش
عامل را نشان دادند که در مجموع ۶۸/۲۴ درصد از از واریانس کل مقیاس را تبیین کردند. نتایج
تحلیل عاملی تاییدی افزون بر تایید نتایج حاصل از تحلیل عاملی اکتشافی, تعریف مفهومی و
استفاده از نمرة کل را مجاز برشمردند. ضریب پایایی کل پرسشنامه به روش آلفای کرونباخ ۰/۷۷
و به روش بازآزمایی ۰/۷۵ به دست آمد. نتیجهگیری: نتایج این مطالعه نشان داد که مقیاس
شفقت خود آفزون بر داشتن ویژگیهای روانسنجی مناسب در گروههای غیربالینی» از نظر تعریف
مفهومی سازه شفقت خود و استفاده از نمرة کل نیز معتبر است.
Aim: The aim of this study was to evaluate the psychometric properties (reliability and validity) of the Self-Compassion Scale, the response to the two critiques entered into this scale. Method: This research was a descriptive-analytic study of type validation. The sample consisted of 400 students from the Islamic Azad University of Tehran's South Branch who were selected by available sampling method and completed self-compassion scale. Results: The results of exploratory factor analysis revealed 6 factors, which in total, explained 68.28% of the total scale variance. The results of the confirmatory factor analysis, in addition to verifying the results of exploratory factor analysis, allowed the conceptual definition and use of the total score. The reliability coefficient of the scale was obtained by Cronbach's alpha of 0.77 and by a re-test method of 0.75. Conclusion: The results of this study showed that this scale, in addition to having proper psychometric properties in non-clinical groups, is also valid in terms of conceptual definition of self-compassion construct and use of total score.
خلاصه ماشینی:
نمونۀ اين مطالعه شامل ٤٠٠ نفر از دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران جنوب بود که با روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند و مقياس شفقت خود نف (٢٠١٦ الف ) را تکميل کردند.
با اين حال ، همان مطالعۀ نخست نشان داد که اين فرضيه نادرست بوده و شفقت خود از شش مؤلفۀ اصلي تشکيل شده است که سه مؤلفۀ آن شاخص هاي مثبت (خود-مهرباني، اشتراک بشري و ذهن آگاهي) و سه مؤلفۀ آن نيز دربرگيرندة شاخص هاي منفي (قضاوت خود، انزوا و همسان سازي افراطي) است (نف ، ٢٠١٦ الف ).
low compassionate responses ٣٣ نف (٢٠١٥)، استفادة گسترده پژوهشگران از نمرة کل را به عنوان شاهدي پژوهشي جهت استفاده از نمرة کل براي مقياس شفقت خود بيان کرد، اما نتايج مطالعۀ وي چندان منتقدان را قانع نکرد؛ همچنان که موريس و پتروچي (٢٠١٧) به کارگيري مؤلفه هاي منفي و استفاده از نمرة کل توسط پژوهشگران را اشتباه دانسته و به آن ها توصيه ميکند که به جاي استفاده از نمرة کل ، نمرات هر شش مؤلفه را به صورت جداگانه مورد تجزيه و تحليل قرار دهند.
با توجه به رهنمود نف (٢٠١٦ الف ) مبني بر استفاده از مدل هاي داراي مرتبۀ دوم که افزون بر نشان دادن ساختار مناسب تر مقياس ، پاسخ انتقادات وارده بر اين ابزار را نيز ميدهد، دو فرضيه مبناي مطالعه قرار گرفت : (١) اين مقياس از دو عامل مرتبۀ دوم (عامل هاي مثبت و منفي) و شش عامل مرتبۀ اول (خود- مهرباني، اشتراک انساني، ذهن - آگاهي، قضاوت خود، انزوا، همسان سازي افراطي) تشکيل شده است .