چکیده:
هدف این مقاله بررسی ساختار چندگانه داستانسرایی در داستان سرا (1981)[1] اثر لزلی مارمون سیلکو ( -1946) نویسنده سرخ پوست آمریکایی با استفاده از نظریات هیدن وایت[2]، سوزان زونتگ[3] و رولاند بارث[4] و ارائه خوانشی تاریخی-هنری است در خصوص نقش تصاویر درون عکسها که با فرهنگ، زندگی و تاریخ مردم لگونا پوئبلو[5] و روایتهای سیلکو در هم تنیده شدهاند. به عبارت دیگر، ارتباط ساختاری و زیبایی شناختی بین عکاسی، حافظه جمعی و فردی، تاریخ و داستانسرایی مورد بررسی قرار میگیرد. سیلکو به کمک عکسهای لی مارمون[6] و با بهره گیری از روایتهای سنتی کهن همچون یک مورخ آنچه در زمانهای گذشته اتفاق افتاده است را در چیدمانی روایی به هم پیوند میزند. علاوه بر آن، با توجه به دیدگاه وایت که تاریخ را نوعی روایت در نظر میگیرد که نزدیکترین پیوند آن با ادبیات تخیلی است، میتوان به این نکته اشاره کرد که الگوهای تفسیری مورخین پل ارتباطی است که دو دنیای تاریخ و ادبیات را به هم نزدیک میکند. عکسها در این اثر بمثابه اسناد تصویری-تاریخی هستند که قالبی منسجم از تجربیات گذشته و رویدادها را در زمان و مکان مشخصی ثبت کردهاند، که همچون گفتمان و بقایای تاریخی وارد محدوده زمان میشوند. بنابراین، از منظر تاریخ نگاری مدرن، عکسها خود به رویدادی تاریخی تبدیل میشوند و بخشی از فرآیند رمزگشایی تاریخ یک قوم هستند. در نهایت، مقاله نشان میدهد که اثر سیلکو به مثابه ابزاری شناختی است که در آن روایت، تاریخ و عکس که به فعالیت حافظه وابسته و در عین حال شکلی از قصهگویی هستند به هم آمیخته شدهاند. فصل مشترک روایات سیلکو در کنار هنر عکاسی و تاریخنگاری عنصر روایت است که نوعی از ادبیات روایی چندگانه را خلق کرده و گفتمانی از تاریخ نگاری ادبی را به وجود آوردهاند؛ نوعی از تاریخ نگاری که جایگاه منحصر به فرد ادبیات را برای کاوش، حفظ و درک گذشته برجسته میکند.
خلاصه ماشینی:
چيدمان روايي -تصويري خاطرات جمعي و تاريخ بوميان آمريکا در داستانسرايي لزلي مارمون سيلکو ليلا بابايي نيا١،بهمن زرين جويي ٢و١ چکيده هدف اين مقاله بررسي ساختار چندگانه داستانسرايي در داستان سرا (١٩٨١)٣ اثر لزلي مارمون سيلکو ( -١٩٤٦) نويسنده سرخ پوست آمريکايي با استفاده از نظريات هيدن وايت ٤، به عنوان محور اصلي نظري مقاله ، سوزان زونتگ ٥ و رولاند بارث ٦ و ارائه خوانشي تاريخي - هنري است در خصوص نقش تصاوير درون عکس ها که با فرهنگ ، زندگي و تاريخ مردم لگونا پوئبلو٧ و روايت هاي سيلکو در هم تنيده شده اند.
تاريخ (و فلسفه تاريخ نيز) ميزان معيني از داده ها و مفاهيم نظري را براي توضيح اين داده ها و ساختاري روايي براي بيان آن ها به عنوان نمادي نـقـد زبـان و ادبـيات خـارجـي دوره هفدهم ، شـمــاره ٢٥ ، پاييز و زمستان ١٣٩٩ ١٤٥ Narrative, Photographic Emplotment of Native American Collective.
اين امر زماني رخ مي دهد که خواننده يا بيننده به پايان يک داستان مي رسد و پس از نـقـد زبـان و ادبـيات خـارجـي دوره هفدهم ، شـمــاره ٢٥ ، پاييز و زمستان ١٣٩٩ ١٥٥ Narrative, Photographic Emplotment of Native American Collective.
Materials and Discussions: Throughout the analysis of the text, photographs and narration, the article applies the theories of Hayden White concerning historiography, Susan Sontag, and Roland Barthes regarding reading photography to show how the combination of history, storytelling and photography in the single space of Silko’s stories create a kind of literary historiography.