چکیده:
طرح مساله: قانون مبارزه با قاچاق انسان در سال 1383 به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید. در این تحقیق این قانون با توجه به موازین بین المللی مورد تحلیل قرار می گیرد.
روش: این پژوهش به روش توصیفی و تحلیل حقوقی صورت گرفته و در تنظیم پژوهش از روش اسنادی و کتابخانه ای استفاده شده است. یافتهها: قاچاق زنان و کودکان، قاچاق مهاجران و قاچاق اعضا و جوارح انسان، اشکال شناخته شده تجارت غیرقانونی و سودآوری هستند که در قرن بیست و یکم توسط گروه های جنایی فراملی به صورت سازمان یافته وقوع می یابند. ارتکاب این عمل مجرمانه آثار انسانی، اخلاقی، اجتماعی و اقتصادی مخربی بر جای می گذارد و به این جهت در سطوح بین المللی و ملی مورد توجه قرار گرفته است.
نتایج: این قانون که گام مهمی در جهت مبارزه با پدیده قاچاق انسان در ایران محسوب می گردد، نارسایی های زیادی دارد. از جمله این نارساییها عبارت اند از آن که گروه یا دسته مرتکب جرم در قانون تعریف نشده است؛ درمواردی که خصوصیات «سازمان یافته» و «فراملی» بودن این جرم توجه نشده و حمایت از بزه دیدگان مدنظر قرار نگرفته است.
روش تحقیق: در این پژوهش به برسی قاچاق انسان در اسناد بین المللی و حقوق داخلی میپردازیم روش تحقیق در این پژوهش در مقام توصیف و تحلیل مباحث مرتبط با جرم قاچاق برپایه قانون قاچاق انسان در حقوق کیفری با گرد آوری اطلاعات از طریق روش کتابخانه ای و با مراجعه به منابع مکتوب و مستندات کتابخانه ای و استفاده از منابع اینترنتی میباشد.
خلاصه ماشینی:
لذا در خصوص این موضوع هم اکنون بیش از سه هزار سند درباره قاچاق انسان در کتابخانه ملی ایران موجود است در زمان حکومتهای بعدی نیز به علت افزایش مالیات ها و رشد فقر خانواده ها در بعضی از موارد مجبور به فروش دختران خود می شدند ولی در دوران پهلوی به علت رشد وسایل ارتباطی این مسأله جنبه بین المللی به خود گرفت اما به علت زیادی فاحشه خانه ها در کشور مسأله چندان فاجعه امیز در مجامع بین المللی نبود اما بعد از انقلاب وقوع جنگ در کشور افزایش فقر و برخی مسائل فرهنگی این مسأله بیش از گذشته افزایش یافته که باعث ایجاد دردسر برای قوای انتظامی شده که سالانه ده ها مورد از باندهای قاچاق زنان توسط نیروی انتظامی کشف و منهدم می شوند و شاید تعداد زیادی نیز موفق به قاچاق می شوند که در این میان می توان از قاچاق دختران و پسران ایرانی به کشورهای عربی یاد نمود و به علت فرهنگ اسلامی در داخل کشور قاچاقچیان در فاحشه خانه های خود حتی ازمشتریانی از خود ایران نیز سودهای کلان بدست می آورند متأسفانه این مسأله فقط مربوط به کشورهای عربی نیست چون زنان فاحشه ایرانی در فاحشه خانه های بیشتر کشورهای دنیا رؤیت شده اند بارزترین خبر مربوط با قاچاق مربوط به حراج دختران و پسران ایرانی در فجیره امارات متحده عربی در تاریخ 6/3/1383 بود که مورد توجه رسانه های داخلی و خارجی قرار گرفت هر چند مسئولین در ابتدا دست به انکار آن زدند اما در میز گرد قاچاق انسان در محل خبرگزاری اعلام شد که مقدمات این امر در نمایشگاه بین المللی تهران فراهم شده و در غرفه یکی از کشورهای عربی شکارچیان از میان 286 دختر ایرانی 54 نفر انتخاب و با امارات اعزام نموده و در روز چهارشنبه 6 خرداد برای حراجی در فجیره آماده نمودند قابل ذکر است که پسران ایرانی نیز در این حراجی به چشم می خوردند هر چند این مسأله در آن زمان مجلس را مجبور به تصویب قانون 8 ماده ای قاچاق انسان نمود اما به رغم وجود چنین قانونی به علت افزایش زمینه ها ما همچنان جرم قاچاق انسان در حال گسترش است.