خلاصه ماشینی:
"جستارهایی در باب فرهنگ و هنر تأثیر ساختار نمایش دینی بر سینمای ایران Studies in Culture and Art (به تصویر صفحه مراجعه شود) The Influence of Religious Drama on Iranian -نغمه ثمینی Cinema هربحثی در باب هنر دینی،بویژه آن جا که در حوزهی هنرهای دراماتیک گام میزنیم،میتواند با رجوع به تصویری که از عصر آیینها در خاطرهی ازلیمان مانده است آغاز شود: میدانکی در میان؛دورتادور تماشاگرانی که با ایمان قلبی به آنچه پیش رویشان رخ میدهد چشم اندوختهاند و گویی با این نگاه متمرکز، مقاومت ذاتیشان را در مقام مخاطب میبازند و با اجرا یگانه میشوند.
در واقع،گویی ما مخاطب را به فضایی پرتاب میکنیم که در آن احساس امنیت میکند و نمیپندارد که با شعارها و حرفهای تکراری بمباران شده است و به همین علت خود را به اثر میسپرد و اجازه میدهد تا ساختار و نحوهی بیان او را به شکل غیر مستقیم با حقیقی الهی مرتبط سازد؛درست مثل انسانی که از یک آپارتمان کوچک و مدرن به فضای یک مسجد یا یک معبد مقدس بودایی منتقل میشود و حتی بدون خواندن آیهها یا اورادی که روی دیوارها نقش بستهاند،خود را با فضایی معنوی مرتبط مییابد.
پیشتر به واقعنمایی ذاتی سینما اشاره کردیم و حالا تأکید میکنیم که به سبب همین ویژگی،به دشواری میتوان از فقر سمبولیک تعزیه در سینما استفاده کرد؛نمایش یک رودخانه در میانهی فیلم تنها با کاسهای آب یا ممکن نیست و یا نیازمند جسارتی عمیق در سازندهی اثر است!با این همه بیچیزی نمایش تعزیه به اشکال دیگری میتواند در سینما نمود (به تصویر صفحه مراجعه شود) یابد و به مخاطب حس عرفانی را منتقل سازد."