چکیده:
هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر بازیهای بومی-محلی بر جنبههای رشد اجتماعی و روانی دانشآموزان دختر بود. این تحقیق از نوع نیمه تجربی با طرح پیش ازمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. دو کلاس آموزشی شامل سی و پنج دانشآموز 12-14 سال مدرسه اطهران شهر تبریز بهصورت هدفمند انتخاب و سپس در دو گروه تجربی (18 نفر) و کنترل (17 نفر) قرار گرفتند. گروه بازیهای بومی-محلی فعالیتهای خود را بهمدت 12 هفته، هر هفته یک جلسه یکونیم ساعته انجام دادند. در این مدت آزمودنیهای گروه کنترل، فعالیتهای رایج مدرسه را انجام دادند. به منظور تحلیل دادهها از آزمون یومنویتنی و ویلکاکسون استفاده شد. نتایج نشان داد که در اکثر خردهمقیاسهای رشد اجتماعی، گروه بازیهای بومی-محلی نسبت به گروه فعالیتهای رایج مدرسه بهبود معناداری داشته است، اما این تفاوت در متغیر سلامت روانی مشاهده نشد. میتوان نتیجه گرفت که بازیهای بومی-محلی میتواند روشی آسان و بومی برای بهبود برخی مهارتهای اجتماعی و روانی در دانشآموزان باشد.
The present study aimed to investigate the effect of native-local games on the female students’ social and psychological development aspects. This study was quasi-experimental with pre-test and post-test design and the control group. Two classes consisting of thirty-five students, aged 12-14 years, were selected via the purposive sampling method and then divided into two experimental (n = 18) and control (n = 17) groups. The native games team did their activities for 12 weeks, one and a half hour per a week. During this period, the control group subjects performed the usual school activities. Data were analyzed using the Mann-Whitney U test and Wilcoxon test. The results showed that in social development and most of its subscales, the native-local games group had a significant improvement over the usual school activities group. However, at the mental health scale, only in terms of the subscale of physical symptoms, there was a significant difference between the two groups. It can be concluded that native-local games can be an easy and indigenous way of improving some aspects of social development and sub-scales of mental health in students.
خلاصه ماشینی:
استادیار، رفتار حرکتی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تبریز (نویسندۀ مسئول) چکیده هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر بازیهای بومی-محلی بر جنبههای رشد اجتماعی و روانی دانشآموزان دختر بود.
نتایج نشان داد در رشد اجتماعی و اغلب خردهمقیاسهای مربوط به آن، گروه بازیهای بومی-محلی نسبت به گروه فعالیتهای رایج مدرسه بهبود معناداری داشته است؛ اما در مقیاس سلامت روان، تنها در مقیاس فرعی علائم جسمانی تفاوت بین دو گروه معنادار بود.
با اینحال اکثر پژوهش های انجام شده در زمینه اثرات بازی های بومی محلی، کودکان را مورد مطالعه قرار دادهاند و در مقابل پژوهشی که اثر آن را در نوجوانان (بهویژه دختران در زمان بلوغ) و در متغیرهای رشد اجتماعی و سلامت روانی مورد بررسی قرار داده باشد، یافت نشد.
یافتهها در جدول 1 و 2، شاخصهای توصیفی مربوط به متغیرهای پژوهش (رشد اجتماعی و سلامت روانی) شرکتکنندگان دو گروه بازیهای بومی-محلی و فعالیتهای رایج مدرسه در دو مرحلة پیشآزمون و پسآزمون ارائه شده است.
نتایج حاصل از یافتهها نشان داد بازیهای بومی-محلی نسبت به فعالیتهای رایج مدارس تأثیر معناداری بر برخی جنبههای رشد اجتماعی و مقیاسهای فرعی سلامت روانی دانشآموزان داشته است.
The effect of selected local native games on the development of coarse motor skills and self-esteem in post-school students with attention deficit / hyperactivity disorder.
The effect of selected program, native games and preschod activity on motor and social development of 6-year-old children.
Effects of selected elementary school games on the perceptual-motor ability and social growth of 8-to-9-year-old female students.