چکیده:
واکداری یکی از مسائل بحثبرانگیز حوزه آواشناسی است. همانطور که میدانیم همخوانها به دو دسته واکدار و بیواک تقسیم میشوند. ارتعاش تارآواها در طول بست باعث بهوجودآمدن همخوانهای واکدار و خالیبودن طول بست انسدادی از واک باعث ایجاد همخوان بیواک میشود. در آغاز اگر هجا بعد از همخوان، واکه یا همخوان رسا بیاید، واکداربودن یا نبودن همخوان روی زمان شروع واکداری واکه یا همخوان رسا تاثیر میگذارد. زمان شروع واکداری یا به اختصار «ویاۥتی» اصطلاحی است که توسط لیسکر و آبرامسون در سال (1964) ابداع شد و به فاصله زمانی میان انفجار رهش همخوان انسدادی و شروع امواج شبهمنظم نشاندهنده تکانههای حنجره گفته میشود. یکی از فاکتورهای تاثیرگذار بر مقدار ویاُتی جایگاه تولید همخوان انسدادی در کلمه است. این مقاله برآن است تا مقدار ویاُتی در سه جایگاه آغازین، میانواکهای و بعد از سایشی بیواک در گویش کردی ایلام را اندازهگیری کرده و این موارد را بهکمک آزمونهای آماری مقایسه نماید. باتوجهبه نتایج بهدست آمده در این زمینه میتوان نتیجه گرفت که تفاوت میزان ویاُتی در جایگاههای مختلف (آغازین، میانواکهای و بعد از سایشی بیواک) معنیدار است.
Voicing is one of the controversial matters in phonetics. As we know consonants divide to two parts, voiced and voiceless. The vibration of vocal cords during closure makes consonants voiced and when we don’t have vibration during closure, we will have voiceless consonants. At the onset of syllable, If a vowel or a sonorant consonant comes after consonant, being voiced or voiceless feature affect the voice onset time of vowel or sonorant. VOT (voice onset time) is a term that created by Abramson and Lisker in 1964 and it is the time interval between stop release and beginning of waves which shows larynx movement leads to articlate a vowel. One of the effective factors on VOT is the place of stop consonant in word (context). In this paper VOT measured in PRAATsoftware in three places (initial, intervocalic and after voiceless fricative). Results showed that the difference between VOT in three places is meaningful.