چکیده:
مسکن به عنوان یکی از اساسیترین نیازهای انسان است و به عنوان یکی از مسائل حاد کشورهای در حال توسعه محسوب میشود. ضعف مدیریت اقتصادی، نداشتن برنامهریزی مسکن و رشد شتابان جمعیت شهرنشین، تأمین مسکن را در کشور ایران به یک معضل تبدیل کرده است؛ از این رو، توجه به مسائل و مشکلات و ارتقای وضعیت کمی و کیفی مسکن میتواند برنامهریزی و تصمیمگیری را در این بخش تسهیل نماید. هدف از انجام این پژوهش، یررسی وضعیت وضعیت شاخصهای کمی و کیفی مسکن در شهر اهواز و مقایسه آن با سایر مناطق شهری کشور و همچنین پیشبینی زمین و مسکن مورد نیاز این شهر تا سال 1400 است. روش پژوهش، توصیفی- تحلیلی مبتنی بر منابع کتابخانهای، آمار سرشماریهای نفوس و مسکن، سالنامه آماری شهر اهواز و دادههای میدانی است. نتایج این پژوهش نشان میدهد که در طی دوره 1390-1345 وضعیت شاخصهای کمی و کیفی شهر اهواز بهبود داشته است، ولی در بعضی موارد در مقایسه با سایر مناطق شهری کشور در رتبة پایینتری قرار دارد. همچنین در این پژوهش، جمعیت و تعداد خانوار این شهر تا سال 1400 پیشبینی و مشخص شده که در این مدت به 119404 واحد مسکونی جدید و 10268744 متر مربع زمین نیاز خواهد بود.
Housing is one of the most basic human needs and is considered one of the acute problems of developing countries. The weakness of economic management, the lack of housing planning, and the accelerated growth of urban populations have made housing in Iran a problem; hence, paying attention to issues and improving the quality and quantity of housing can make planning and decision making in this section. Facilitate The purpose of this research is to investigate the status of the quantitative and qualitative indicators of housing in Ahvaz city and its comparison with other urban areas of the country, as well as prediction of land and housing required by this city until 1400. The research method is descriptive-analytical based on library resources, population and housing censuses, Ahwaz Statistical Yearbook and field data. The results of this research show that during the period of 1345-1390, the quality and quantity indices of Ahwaz have improved, but in some cases, compared with other urban areas of the country, is in lower rank. In this study, the population and the number of households in the city are projected to by 1400, and it is estimated that during this period 119404 new residential units and 10268744 square meters of land will be needed.
خلاصه ماشینی:
854 جدول ١: تغييرات تراکم نفر در واحدهاي مسکوني در مناطق شهري کشور و شهر اهواز (رجوع شود به تصویر صفحه) (مأخذ: مرکز آمار ايران و محاسبات نگارندگان ) تراکم خانوار در واحد مسکوني اين شاخص به عنوان يکي از مهمترين شاخص هاي بررسي کمي مسکن و نشان دهندة تعداد خانوار در مقابل هر واحد مسکوني است (توفيق ، مجموعه مباحث و روش هاي شهرسازي ، ١٣٧٠).
جدول ٢: تغييرات تراکم خانوار در واحد مسکوني در شهر اهواز و مناطق شهري کشور (رجوع شود به تصویر صفحه) (مأخذ: مرکز آمار ايران و محاسبات نگارندگان ) 855 متوسط اتاق در واحد مسکوني اين شاخص از تقسيم تعداد اتاق هاي واحد مسکوني بر تعداد کل واحدهاي مسکوني به دست مي آيد و يکي از شاخص هاي کالبدي مسکن به شمار مي رود اما از نظر اجتماعي نيز، بيانگر ويژگي اجتماعي و فرهنگي خانواده است (م .
جدول ٣: تغييرات متوسط اتاق در واحد مسکوني در شهر اهواز و مناطق شهري کشور (رجوع شود به تصویر صفحه) (مأخذ: مرکز آمار ايران و محاسبات نگارندگان ) اتاق براي هر خانوار وضعيت اين شاخص در شهر اهواز طي سال هاي ١٣٩٠-١٣٤٥ به شرح جدول (٤) است .
جدول ٦: تغييرات تراکم خانوار در اتاق در شهر اهواز و مناطق شهري کشور (رجوع شود به تصویر صفحه) (مأخذ: مرکز آمار ايران و محاسبات نگارندگان ) درصد کمبود واحد مسکوني در کشورهاي در حال توسعه به دليل رشد سريع جمعيت و مشکلات گوناگون اقتصادي مشکل کمبود مسکن استاندارد همواره به عنوان يکي از مهم ترين معضلات اجتماعي مطرح بوده است (بردي آنامرادنژاد، ٨:١٣٩٤).