چکیده:
امروزه توسعه پایدار روستایی در بسیاری از کشورهای درحالتوسعه، بهعنوان اصلیترین رهیافت اقتصادی، کاهش فقر، بهبود سطح زندگی و حفظ محیط زیست در نظر گرفته میشود. بنابراین استفاده از ابزارهای مناسب جهت نیل به اهداف توسعه پایدار در نواحی روستایی بسیار اهمیت داشته که طی چند دههی اخیر، اعتبارات خرد به عنوان یک ابزار کارآمد در توسعه پایدار روستایی مطرح شده است. از اینرو، هدف این پژوهش پاسخ به این سوال است که اثرگذاری اعتبارات خرد بر شاخصهای پایداری اقتصادی، اجتماعی و محیطزیست خانوارهای روستایی چگونه خواهد بود؟ لذا برای پاسخ به این سوال، 309 پرسشنامه از خانوار روستاهای شهرستان تربتجام تکمیل و از ترکیب رهیافت رگرسیون جورسازی براساس نمره تمایل و الگوریتم بوتاسترپ استفاده شده است. نتایج نشان داد اثر اعتبارات خرد بر شاخصهای اقتصادی و اجتماعی مثبت و بر شاخص محیطزیست منفی است و برای هریک از نتایج، دامنه اطمینان برآورد شده که اعتبار نتایج را افزایش میدهد. همچنین، یافتههای تحلیل حساسیت محدودهای رزنبام نشان داد که حساسیت نتایج شاخصهای اقتصادی و اجتماعی حتی با افزایش 4 برابری در عوامل مشاهدهنشده هنوز شایان توجه هستند. همچنین، احتمال بروز تفاضلی گروه تیمار به علت عوامل مشاهدهنشده باید تا 2/3 افزایش یابد تا اثر اعتبارات خرد بر شاخص محیطزیست تغییر کند. در نهایت، با توجه به اهمیت اعتبارات خرد در جوامع روستایی به دلیل فرآیند توسعه اقتصادی، توسعه اجتماعی و همچنین کاهش اثرات منفی آن بر محیطزیست پیشنهاد میشود که دولت باید از نهادهای تامین مالی خرد حمایت کند و برای گسترش اعتبارات خرد یک چارچوب قانونی و محیطی دوستانه را فراهم نماید.
Sustainable development is now considered in many developing countries as the main economic approach for reducing poverty and improving living standards and enhancing environmental protection. Therefore, the use of appropriate tools to achieve the goals of sustainable development in rural areas has been very important. In this regard, the microcredits has been proposed as an effective tool in sustainable rural development. So the purpose of this study is to answer the question of what will be the impact of microcredit on the economic, social and environmental sustainability of rural households? In order to answer this question, 309 questionnaires were completed from the households of the villages of Torbat-e-Jameh County and the combination of propensity score matching regression approach and bootstrap algorithm was used. The results showed that the microcredit has a positive effect on economic and social indices, however, its impact on the environmental index is negative. In order to increase the validity of results the confidence interval was estimated. Furthermore, the Rosenbaum sensitivity analysis revealed that the sensitivity of the results of economic and social indices, even with a fourfold increase in gamma, is still significant. Also, the probability of a difference in the treatment group due to unobserved factors (or gamma) should be increased to 3.2 to change the effect of microcredit on the environmental index. Given the importance of microcredit at the rural communities due to the process of economic and social development, and also, its impact on the reducing of negative effects on the living environment, it is recommended that the government should support microfinance institutions and provide a legal and environmentally friendly framework to expand microcredits.
خلاصه ماشینی:
از این رو، این پژوهش به دنبال پاسخ به این پرسش است که اثرگذاری اعتبارات خرد بر پایداری اقتصادی، اجتماعی و محیط زیست خانوارهای روستایی چگونه خواهد بود؟ در تحلیل اثرگذاریهای اعتبارات خرد، بررسی و ارزیابیهای داخلی پرشماری صورت گرفته که به این شرح است : نتایج بررسیهایی چون (٢٠٠٥) Yaghoubi &Najafi و (٢٠٠٦) Hasanzadeh et al و (٢٠١٠) Bakhtiyari نشان دادند که اعتبارات خرد منجر به کاهش تنگدستی شده است اما در مقابل (٢٠١٥) Mazloumpoor &Dargahi در نتایج بررسی خود عدم کارایی اعتبارات خرد در کاهش تنگدستی را نشان دادند؛ همچنین نتایج بررسیهایی چون Roknoddin (٢٠٠٦) Eftekhari et al و (٢٠١٣) Salimi et al نشان دادند که اعتبارات خرد تأثیر مثبتی بر توسعه کشاورزی داشته است ؛ (٢٠١٢) Ghasemi et al تأثیر مثبت اعتبارات خرد بر درآمد و مصرف خانوارها و (٢٠١٠) Rahmani et al تأثیر مثبت اعتبارات خرد در کاهش مخاطره های مالی خانوارها روستایی را نشان دادند؛ نتایج بررسیهایی چون (٢٠١٢) Barimani et al، (٢٠١٤) Faghiri et al نشان دادند که اعتبارات خرد اثرگذاری مثبتی بر توانمندسازی زنان و نیازمندان روستایی داشته است ، در مقابل (٢٠١٣) Mohammadi Yeganeh et al در نتایج بررسیهای خود نشان دادند که اعتبارات خرد نتوانسته است توانمندسازی اقتصادی نیازمندان روستایی را در پی داشته باشد و همچنین (٢٠١٦) Rezvani et al و (٢٠١٧) Javanshiri et al در نتایج بررسیهای خود نشان دادند که اعتبارات خرد اثرگذاری مثبتی بر پایداری و توسعه اقتصادی ناحیه های روستایی داشته است .