چکیده:
در ادبیات علمی، مهمترین نقشی که برای سازمانهای میانجی تبیینشده است نقش واسطهگری در نوآوری و ایجاد پیوند بین اجزای نظام نوآوری است. مطالعات اکتشافی انجامشده در مورد نقش سازمانهای میانجی در نظام نوآوری بخش هوایی کشور نشان میدهد که سازمانهای میانجی نقشهای دیگری مانند قابلیتسازی و ایجاد ظرفیت جذب در بنگاهها را نیز برای کمک به توسعهٔ فناوری و بهبود کارکردهای نظام نوآوری ایفاء مینمایند. این مقاله تلاش دارد تا براساس مطالعه ادبیات علمی و مطالعات کیفی عارضهیابی و آسیبشناسی در مورد وضعیت تجربیات همکاریهای فناورانه در بخش هوایی، مدلی برای چگونگی تأثیرگذاری فعالیتهای قابلیتسازی سازمانهای میانجی در تقویت همکاری فناورانه بین بنگاهها ارائه گردد. سپس با استفاده از روش پیمایشی، فرضیات تحقیق با استفاده از مدلیابی معادلات ساختاری، تحلیل گردید. براساس نتایج این تحقیق مشخص شد، قابلیتسازی با اثربخشی فرایند همکاری و ابعاد پنجگانه آن رابطه مثبت و معناداری دارد و در میان متغیرهای فرایند همکاری «جستجو وانتخاب همکار» و «طراحی همکاری» بهترتیب بیشترین تأثیر را میپذیرد. به عبارت دیگر این تحقیق نشان داد که مهمترین اثر قابلیتسازی در بنگاهها اعتمادسازی و رفع نگرانیهای بنگاهها در مورد توانایی همکاران و در مرحله بعدی افزایش توانایی آنها در مرحله مذاکره و طراحی همکاری است.
In the past decade, intermediary organizations like brokers and innovation intermediates have critical role in the well functioning of national and sectoral innovation system. Based on explorative studies in Iran aerospace sectored we found that intermediaries have other roles such as capability building in the formation and success of technological collaboration. Methodologically, both quantitative and qualitative research methods have been employed. The conceptual model was developed based on explorative studies about previous and current situation of technological collaborations in this sector and identifying problems regarding the formation and success of technological collaborations and also literature review about capability building role of intermediaries. Empirical data was collected using 220 Questionnaires and research hypotheses were examined by statistical analyses such as factor analysis and structural equation modeling. Based on the results of structural equation modeling, the model was validated and the results indicate that capability building is related to collaboration effectiveness. Also we found that partner selection and collaboration design have stronger relationship with capability building role.
خلاصه ماشینی:
تأثير قابليت سازي بنگاه ها توسط سازمان هاي ميانجي بر توسعه ٔ همکاري هاي فناورانه (مورد مطالعه : صنايع هوايي ) مهدي الياسي *١ مقصود اميري ٢ مهدي محمدي ٣ چکيده در ادبيات علمي ، مهم ترين نقشي که براي سازمان هاي ميانجي تبيين شده است نقش واسطه گري در نوآوري و ايجاد پيوند بين اجزاي نظام نوآوري است .
اين مقاله تلاش دارد تا براساس مطالعه ادبيات علمي و مطالعات کيفي عارضه يابي و آسيب شناسي در مورد وضعيت تجربيات همکاري هاي فناورانه در بخش هوايي ، مدلي براي چگونگي تأثيرگذاري فعاليت هاي قابليت سازي سازمان هاي ميانجي در تقويت همکاري فناورانه بين بنگاه ها ارائه گردد.
در مقاله حاضر تلاش شده است با بهره گيري از رويکردهاي نوين سياست گذاري علم و فناوري در سطح ملي به ويژه رويکردهاي نگرش نهادي و نظام نوآوري و همچنين تلفيق رويکردهاي کلان با مفاهيم مديريت فناوري در سطح بنگاه تأثير قابليت سازي توسط عوامل بيروني بر اثربخشي بر فرايند همکاري فناورانه بين بنگاه ها تحليل شود.
تنوع نقش هاي نهادهاي مشاور و انعطاف پذيري در چگونگي عملکرد و تعاملات آن ها، نشان مي دهد که حوزه هاي تأثير قابل ملاحظه اي براي آن ها 1-The European association for the Transfer of Technology, Innovation and Industrial Information به عنوان سازمان هاي ميانجي وجود دارد و راه هاي متنوعي براي ايفاي نقش اين نهادها در فرايند نوآوري قابل تصور است .
٢-اثربخشي فرايند همکاري علاوه بر موضوع نقش قابليت سازي و ارتقاء ظرفيت جذب در سازمان هاي ميانجي ، در ادبيات علمي در مورد اثربخشي فرايند همکاري نيز مباحث گسترده اي شده است که در اين مقاله براي رعايت اختصار به نتايج دو تحقيق که ارتباط نزديکي با مدل تحقيق دارد اشاره مي شود.