نویسنده: سلطانی گردفرامرزی، علی؛
اسفند 1363 - شماره 12 (3 صفحه - از 30 تا 32)
"درست است که بعضی از سازمانهای نشر کتاب مانند سروش،مؤسسهء تحقیقات فرهنگی وابسته به وزارت علوم،شورای کتاب کودک،سازمان پژوهش و برنامه ریزی وابسته به وزارت آموزش و پرورش و برخی دیگر، روشهایی خاص را برای ویراستاری متون در نظر گرفته و تدوین کرده‌اند اما نباید از نظر دور داشت که اولا این قوانین و روشها،در تمام مؤسسه‌ها با هم یکسان نیست و به همین دلیل،باز هم اختلاف سلیقه‌ها به گوناگونی روشهای ویراستاری منجر می‌شود،ثانیا با یک یا چند گل،بهار نمی‌شود؟ مسؤولان ادبیات کشور باید توجه ناشران خصوصی بویژه مؤسسه‌های انتشاراتی وابسته به دولت یا دانشگاهها را به این امر مهم جلب کنند تا روشی واحد و دقیق براساس نظریات صاحبنظران و متخصصان فن نگارش و ویرایش در همهء سازمانها به کار بسته شود. دلیل مخالفت گروهی از این نویسندگان و پژوهشگران معمولا این است که پایهء دانش خود را از ویراستاران برتر می‌دانند و البته گاهی هم چنین است اما باید توجه داشت که برای یک ویراستار،لزومی ندارد که در همهء دانشها سر آمد اقران باشد زیرا او براساس ضوابطی معین،جمله‌ها و کلمه‌ها را می‌پیراید: فی المثل ممکن است که یک مترجم،تحت تأثیر قواعد زبان خارجی،ارکان جمله‌ها را پس و پیش کند آنچنان که ابهامی در معانی یا اشکالی در الفاظ آن پیدا شود، همچنین یک پزشک و مهندس-که در کار خود استاد باشند-ممکن است مطالبی را در حوزهء تخصص خویش بنویسند که در صحت آنها جای هیچ تردیدی نباشد."
- دریافت فایل ارجاع :
![]()
(پژوهیار, ![]()
, ![]()
, ![]()
)![]()
![]()
(
, 
, 
)
