چکیده:
هدف این پژوهش، واکاوی تجارب زیسته آموزگاران و متخصصین علوم دینی و تربیتی درخصوص نقشهای آموزگاران در آموزش دینی در دوره دوم دبستان است. برای دستیابی به این هدف از مصاحبه نیمهساختاریافته با آموزگاران و متخصصین استفاده شد و برای تجزیهوتحلیل اطلاعات از روش کدگذاری و مقولهبندی استفاده شد. پس از تجزیهوتحلیل، دادههای حاصل از مصاحبه درخصوص نقشهای معلم در آموزش دینی، به سه مقوله متخصص و بادرایت، ارتباط عاطفی معلم (دوست و راهنما) و نقش الگویی دستهبندی شد. ایفای هریک از نقشها نیازمند الزامات و تدابیری از جانب معلم است تا اثرگذار باشد. معلم بهعنوان متخصص و مدبر باید دارای قابلیتهای علاقه و تسلط لازم بر موضوعات دینی توانایی تشخیص و عملکرد مناسب در موقعیتهای تربیتی باشد. برقراری ارتباط عاطفی و صمیمی با دانشآموزان نیز، با استفاده از عملکردهای مناسب آموزگار ازقبیل گفتگوی ساده و خودمانی با دانشآموزان، استفاده از روشهای تشویقی متنوع، شوخطبعی و روحیه شاد و فعالیتهای محرک و غیررسمی میسر میشود. ازهمهمهمتر، معلم برای اینکه بهعنوان الگو مورد توجه دانشآموزان قرار گیرد، باید بین گفتار و رفتارش تناسب وجود داشته باشد.
The purpose of this study is to analyze the lived experiences of teachers and specialists in various religious and educational sciences regarding the role of teachers in religious education in the second phase of primary school. To achieve this goal, semi-structured interviews were conducted with the teachers and the experts, and coding and categorization techniques were used to analyze the data. After the analysis, the data obtained from the interviews on teachers' roles in religious education were divided into three categories: expert and insightful, teachers' emotional relationship (as friends and guides), and the role teachers as models. Playing each of these roles requires characteristics and practices by the teachers to be effective. As an expert and insightful person, the teacher must have the required concern and mastery of religious subjects, as well as the ability to recognize and show proper practice in educational situations. Making an emotional and intimate relationship with students is also possible by showing appropriate measures such as warm and intimate conversations with students, various techniques of encouragement, humor and cheerful mood, motivation and comfortable relations. Most importantly, in order for the teachers to be considered as models for the students, there must be an acceptable balance between their speeches and behaviors.
خلاصه ماشینی:
به عنوان مثال ، مصاحبه شونده شماره ١٩ که هدف آموزش ديني را شکل گيري شخصيت يکپارچه ديني در دانش آموزان ميدانست ، اظهار داشت : نقش معلم بسيار مهم است و محوريترين نقش را دارد.
داده هاي حاصل از مصاحبه آموزگاران و متخصصين علوم ديني و تربيتي درخصوص نقش معلم در آموزش دين به سه مقوله متخصص و متدبر، ارتباط عاطفي معلم (دوست و راهنما) و نقش الگويي دسته بندي شد و الزامات موردنياز براي ايفاي هريک از نقش ها درضمن تدريس و عملکرد معلم که برگرفته از تجربيات و دانش عملي و نظري آموزگاران و متخصصين است ، ارائه شد که درادامه ، بررسي ميشود: الف .
مصاحبه شونده شماره ١٤ موقعيت هاي طراحي شده از قبل و موردعلاقه دانش آموزان را براي آموزش مسائل اخلاقي انتخاب مي کند: مثلا فوتبال چالشي است .
مصاحبه شونده شماره ٢٠ معتقد است که براي برقراري ارتباط عاطفي و دوستي با دانش آموزان ، بايد وارد دنياي آنها شد؛ پس معلم بايد به گونه اي رفتار کند و يا صحبت کند و حتي لباس هايي بپوشد که بچه ها لذت ببرند و باب طبع آنها باشد.
همين طور فعاليت هايي انجام بدهد که بهانه اي براي برقراري ارتباط صميمي و دوستي با دانش آموزان شود: مهم ترين عامل تربيت ، معلم است ؛ معلمي که روش داشته باشد، بلد باشد و خودش را در حد فهم و ذهن بچه ها پايين آورده باشد.
مصاحبه شونده شماره ١٦ که از محققين است و بر روش هاي آموزش ديني برگرفته از قرآن تأکيد دارد، در زمينه اهميت اين موضوع اذعان داشت : معلم علاوه بر انتقال معلومات بايد حس ديني را به بچه ها منتقل کند.