چکیده:
سالمندی یکی از حساسترین مراحل رشد زندگی انسان است که گذر از آن با داشتن کیفیت زندگی بالا میتواند روند آن را تسهیل کند. پارکینسون بعد از آلزایمر شایعترین بیماری در سالمندان است و این امر نیاز به توجه بیشتر در حوزه درمان را میطلبد. بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی تمرینات یوگای خنده بر اضطراب و کیفیت خواب سالمندان مبتلا به پارکینسون بود. پژوهش حاضر، نیمه تجربی به همراه پیشآزمون و پسآزمون بود. نمونه آماری این پژوهش 24 نفر سالمند مبتلا به پارکینسون مراجعهکننده به بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص) شهر تهران در دامنه سنی 55 تا 75 سال بود. شرکتکنندگان بهطور تصادفی در دو گروه 12 نفره کنترل و تجربی قرار گرفتند. از سیاهه اضطراب بک و آزمون کیفیت خواب پیتزبورگ به عنوان ابزار در این پژوهش استفاده شد. گروه تجربی علاوه بر درمان دارویی معمول، به مدت 8 هفته، هر هفته دو جلسه (45 دقیقهای) زیر نظر مربی رسمی و متخصص مورد مداخله قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از آزمون شاپیرو-ویلک و یو من-ویتنی استفاده شد. نتایج نشان داد یک دوره تمرینات یوگای خنده منجر به کاهش معنادار اضطراب سالمندان مبتلا به پارکینسون شد (0/001>P). همچنین این مداخله منجر به افزایش معنادار کیفیت خواب (0/001>P)، خردهمقیاسهای کیفیت ذهنی خواب (0/003>P) و تاخیر در به خواب رفتن (0/008>P) شد اما در خردهمقیاسهای مدتزمان خواب (0/755>P)، بازدهی خواب (0/242>P)، اختلالات خواب ((0/068>P)، استفاده از داروهای خوابآور ((0/755>P) و اختلال عملکرد روزانه (0/755>P) تفاوت معناداری وجود نداشت. با توجه به یافتههای این پژوهش میتوان از مداخله تمرین یوگای خنده به عنوان یک درمان مکمل، در کنار سایر روشهای درمانی، جهت کاهش اضطراب و بهبود کیفیت خواب سالمندان مبتلا به پارکینسون استفاده نمود.
Elderliness is one of the most sensitive stages in the development of a person's life, and passing through it with a high quality of life can facilitate the process. Parkinson's after Alzheimer's is the most common disease in the elderly, and this requires more attention in the field of treatment. Therefore, the purpose of this study was to investigate the effectiveness of laughter yoga exercises on the anxiety level and quality of sleep in the elderly suffering from Parkinson's. The present study was semi empirical using pre-test and post-test. The sample of this study was 24 elderly patients with Parkinson's disease referred to Hazrat Rasoul-e-Akram Hospital (Tehran, Iran) in the age range of 55 to 75. The participants were randomly assigned into two groups of experimental and control, each group containing 12 patients. The tools used in this research included Beck Anxiety Inventory and The Pittsburgh Sleep Quality Index (PSQI). The experimental group, in addition to the usual drug therapy, was subjected to two sessions (45 minutes each) per week for 8 weeks, under the supervision of an official and specialist trainer. Mann–Whitney U test and Shapiro–Wilk test were used for data analysis. The results showed that a period of laughter yoga exercises led to a significant reduction in anxiety level in the elderly with Parkinson's disease (P